بنا بر اساس کنوانسیون جهانی 1972 یونسکو، نگاهداری و نگاهبانی ازمیراث جهانی برعهده ی کشورهای امضا کننده این کنوانسیون و زیرنظر سازمان یونسکو می باشد.

متاسفانه حکومت جمهوری اسلامی، از آغاز تا کنون نه تنها کمترین توجهی به نگاهبانی و نگهداری از میراث های ملی و بشری ایران نداشته، و نه تنها آن ها را در مقابل آسیب های طبیعی بی دفاع رها کرده، بلکه گاه خود در تخریب و نابودی این آثار، به خصوص آثار تاریخی غیر اسلامی، نقش عمده ای داشته است. یکی از این آثار جهانی که همیشه مورد بی توجهی و تخریب های عمدی قرار گرفته بنای تاریخی و جهانی پاساگارد است که اتفاقا در سال های اخیر بیش از همیشه مورد توجه ایرانیان بوده است.

همین توجه سبب شده که مدیران سازمان میراث فرهنگی و مشاورین کم دانش آن ها، انواع و اقسام نقشه ها را برای ویرانی این بنا تدارک ببینند، از به آب بستن آن به وسیله ی سد پرخرج و بیهوده سیوند گرفته تا خصوصی سازی حریم جهانی آن و انداختن اش در دست سودگران بی فرهنگ، و تا برنامه ی ساختن هتل های بی قواره در محوطه تاریخی آن و کور کردن عمدی نمای زیبا و با شکوه آن، و یا ساختن دریاچه در کنار آن و پراکندن رطوبتی دایمی به بنای پاسارگاد و آثار تاریخی دیگر آن منطقه، و همزمان انتشار مطالبی مضحک چون «رطوبت برای آرامگاه کورش مفید است»، از زبان افرادی بی مدرک و تخصص و ایران ستیز، با عناوینی دروغین چون باستانشناس و ایرانشناس و غیره... و آنجایی هم که در ارتباط با آسیب های وارد شده به این بنا، و براساس اطلاع رسانی فرهنگ دوستان، سازمان یونسکو اخطاری داده، آن را به دست مرمت کاران بی تجربه و بدون تخصص سپرده اند.