اقدام دولت آقای اوباما که به وِیژه به دلیل انتخاب زمان اعلام آن اهمیتی نمادین نیز دارد، خبر از تداوم سیاست چهار سال گذشته کاخ سفید در برابر رژیم مُلاها در دور جدید می دهد.

حرکت واشنگتن می تواند آب سردی باشد که روی مُشتاقان نه چندان کم تعداد "مُذاکره" و "رابطه" با آمریکا زیر "خیمه نظام" ریخته می شود. آنها وعده فصلی تازه پس از انتخابات آمریکا را به خود می دادند، هنگامی برای چانه زنی و باز شدن گره های کور بدون پرداخت هزینه یا با مخارج پرداخت پذیر!

دسته بندیهای گوناگون رژیم ولایت فقیه زیر فشار تحریمهای بین المللی و نارضایتی اجتماعی، نزدیکی به "شیطان بُزُرگ" را کلید گُشایش شرایط قُفل شده خود یافته اند. آنها همچنین روی سنگینی این وزنه در کفه ی ترازوی جنگ داخلی قُدرت به سود خویش، حساب باز کرده اند.

اکنون آمریکا می گوید، سیاستی که موجب تغییر تاکتیک رژیم مُلاها شده را حفظ می کند و بازگشتی به دوران توافُقهای نسیه و بازی موش و گُربه در کار نخواهد بود. این به مفهوم حرکت مُوازی روی دو ریل دیپلُماسی و تحریم است و نیز بدان معناست که به همان میزان تاخیری که رژیم ولایت فقیه به حرکت طرفهای مُقابل پاسُخ می دهد، در همان حجم نیز از ارزش کارتهایی که می تواند در مُذاکرات احتمالی روی میز بگذارد، کاسته می شود.

واقعیت مزبور را در مضمون تحریمهای جدید می توان به روشنی دید. آمریکا اینبار حاکمان ایران را نه به دلیل کشمکش اتُمی بلکه، به گونه مُستقیم به دلیل "پایمالی حُقوق بشر" هدف گرفته و تاکید دارد: "نهادها و افرادی که مشمول تحریم شده اند، در سرکوب مردُم ایران و خفه کردن صدای آزادیخواهی آنها نقش دارند."