به گزارش کلمه، ایران و پاکستان در زمینه صادرات گاز ایران به این کشور همسایه به توافقی رسیده اند و در حالی امضای قرارداد آن هستند که منابع و منافع ملی را آشکارا به حراج گذاشته شده و شرایط عجیب و غریبی به نفع خریدار در آن گنجانده شده است.

این قرارداد مربوط به پروژه ۱.۵ میلیارد دلاری انتقال گاز ایران به پاکستان است که روز پنجشنبه مورد توافق دو طرف قرار گرفته و قرارداد اولیه آن قرار است امروز شنبه ۲۸ بهمن ماه بین دو کشور به امضا برسد.

همزمان با امضای این قرارداد، خبرها حاکی از آن است که طرف ایرانی متعهد شده ۵۰۰ میلیون دلار از مبلغ این پروژه را نیز به صورت وام به طرف پاکستانی اعطا کند. بهره این وام نیز که قبلا قرار بوده ۴ درصد باشد، در مذاکرات اخیر به ۳ درصد کاهش یافته است تا خفت و ذلتی که دولتمردان فعلی برای ایران و ایرانی به بار می آورند، تکمیل و تمام عیار شود.

این قرار و مدار خفت بار که در نوع خود بی سابقه به نظر می رسد، همزمان با اوج گیری تحریم ها و افزایش فشارهای بین المللی بر ایران و در حالی مطرح شده است که مقام های فعلی جمهوری اسلامی به خاطر سیاستهای نسنجیده چند ساله اخیر، کار را به جایی رسانده اند که حتی امکان دریافت پول نفت و گاز کشور نیز وجود ندارد و باید در ازای فروش نفت و گاز و منابع ملی، کالا و غذا دریافت شود.

در اطلاعاتی که درباره برخی جزییات این قرارداد در باشگاه خبرنگاران وابسته به صداوسیما منعکس شده، آمده است که این قرارداد برای مدت ۲۰ سال بوده و برای ۵ سال نیز قابل تمدید است. اما نکته مهم در این قرارداد آن است که در بندی از آن اشاره شده: در صورتی که پاکستان گاز را به قیمتی ارزان تر از کشور دیگری خریداری کند، قیمت گاز ایران نیز به همان مبلغ کاهش خواهد یافت. این در حالی است که قیمت پایه ای که برای این قرارداد در نظر گرفته شده، نسبت به قیمت ابتدایی که ایران اعلام کرده بود، کاهش یافته است.

مشخص نیست که اگر قراردادی برای ۲۰ سال منعقد شده، چگونه به فرض پیدا شدن فروشنده ارزانتری، باید قیمت قراردادی در گذشته تغییر کند و در ثانی در بین فروشندگان متعدد گاز در دنیا، آیا به راحتی امکان درست کردن صوری قراردادی که پاکستانی ها نشان دهند فروشنده ارزان تری سراغ دارند، وجود ندارد؟

به نظر می رسد که ضعف مفرط حاکمیت فعلی جمهوری اسلامی در عرصه بین الملل که حاصل خرج اقتدار حکومتی علیه منتقدان داخلی و سیاست های غلط و ماجراجویانه در قبال قدرت های بزرگ جهانی است، باعث شده تا کشورهای متوسط و ضعیف تر، به راحتی منافع خود را به ضرر کسب منافع معقول ایران، بالا ببرند.

قراردادهایی از این دست، در واقع ترکمانچای پیاپی و متعددی است که نه در برابر یک قدرت بزرگ جهانی، بلکه در برابر کشورهای متوسط و متعدد دیگر بر کشور تحمیل می شود.

خبر تلخ تر اینکه طرف پاکستانی درست همزمان با عقد قرارداد، اعلام کرده که قراردادی را با ترکمنستان برای واردات گاز منعقد کرده که قیمت در مقایسه با قیمت ایران، پایین تر است؛ و این یعنی به راحتی و هنوز قرارداد به نتیجه نرسیده، گام های بعدی پاکستانی ها برای کاهش در قیمت قرارداد خرید گاز از ایران مشخص شده است.

و بدتر اینکه مدت زمان اجرای این قرارداد نیز برای ۲۰ سال ذکر شده است. یعنی این اختیار به پاکستانی ها داده شده که برای دو دهه این بازی را تکرار کنند و به هر مکر و حیله ای مبلغ این قرارداد ترکمانچای گونه را پایین بیاورند.

بر اساس این قرارداد، شرکت ایرانی تدبیر، این خط لوله را در خاک پاکستان با هزینه ۱۹۰ میلیون روپیه در هر کیلومتر احداث خواهد کرد. قرار است هر روز ۲ کیلومتر لوله گذاری صورت گیرد. شرکت بین ایالتی سیستم های گازی به نمایندگی از پاکستان و شرکت تدبیر به نمایندگی از طرف ایرانی در طی مذاکرات چهار روز گذشته مشغول نهایی کردن جزئیات اجرای این قرارداد بودند.

قرار است ۷۸۱ کیلومتر خط لوله از مرز ایران تا منطقه نواب شاه در مدت زمان ۱۵ ماه احداث شود. قیمت هر یک میلیون واحد حرارتی انگلیس گاز ایران ۱۳ دلار خواهد بود.