اینجا اهواز است ، شهر کارون و غروب های زیبا با مردمانی خون گرم ...

شهری از ایران ، کشوری تحت شدید ترین تحریم های بین المللی و جزو منزوی ترین کشور های جهان .

دولتی که جدیدا روی کار آمده است قرار است اوضاع را بهتر کند .

تحریم ها برداشته شود و مردم زندگی بهتری داشته باشند ... اگر تا ان زمان با این همه آلودگی مردم زنده بمانند ...

می گویند انسان بدون آب تا یک هفته زنده می ماند ، بدون خوراک تا یک ماه یا بیشتر ، اما بدون هوا و تنفس ... ؟

هیچ کس نمی تواند با مردم اهواز ابراز هم دردی کند .

شوربختانه اما ، بزودی شهر های دیگر هم در کنار اهواز قرار خواهند گرفت . رسیدن بادهای نمک دریاچه خشک شده ی ارومیه به آذربایجان شرقی و شمال غرب کشور و از بین رفتن زمین های کشاورزی بر اثر توفان های نمک ...

مردم اما کمتر نگران این مسائل اند . آنها دنبال نان شب هستند . هر چه بیشتر آگاه شوند سرخورده تر می شوند و امرار معاش برایشان سخت تر . آنها باید کلاه خود را سفت بگیرند باد نبرد ... مسئولین اما نا لایق تر از همیشه ، مسئولیت گریز تر از همیشه ، بی خیال تر از همیشه ، از حقوق و مزایای همیشگی خود بهره مند و زیر کولر گازی خود لذت می برند .