وی جزو معدود مقامات بلندپایه نظامی حکومت ایران است که در طی دو دهه پس از فوت بنیانگذار جمهوری اسلامی، منصب نظامی خود را حفظ کرده و توسط آیت‌الله خامنه‌ای ابقا شده‌است. این در حالیست که تمامی فرماندهان نظامی در رده های بالای فرماندهی و تصمیم گیری جمهوری اسلامی، طی یک پروسه زمانی مشخص تعویض شده و فرد جدید جایگزین آنها می شود.

این اصلی غیر قابل تشکیک در حکومتهای دیکتاتوری و توتالیتر است، دیکتاتور همواره ترس از کودتا بر علیه خود دارد و بهترین محفل کودتا علیه حاکمیت او، نیروهای نظامی آن کشور هستند. بدین سان نیروهای نظامی مکررا تعویض می شوند تا نتوانند در ساختار تحت فرماندهی خود ،ریشه دوانیده و خیال کودتا داشته باشند.

اما حسن فیروزآبادی از این قاعده مستثنی است. نمیدانم بین او و رهبر جمهوری اسلامی چه سر و سری وجود داشته و دارد که وی از زمان رهبری آیت الله خامنه ای به درجه سرلشگری رسیده، بدون اینکه حتی سابقه یک روز نظامی گری داشته باشد و در این زمان طولانی نیز منصب اهدایی را چهار دست و پایی حفظ کرده است.

دو روز پیش وزیر دفاع جمهوری آذربایجان با هیکلی ورزیده و روی فرم به دیدار فیروزآبادی آمد. فیروز آبادی از فرط هیجان که یک دیدار خارجی را تجربه می کند، در صندلی خود نشست و فرو رفت و بدین سان به همتای آذری اش نشان داد که در کشور ما نظامیان فربه اند و قامت ورزیده و نظامی، مدنظر فرمانده ما برای اعطای درجات نظامی ما نیست!

اما یک اتفاق جالب در این دیدار افتاد؛ معمولا در این ملاقات ها به رسم یادگار هدایایی به طرف مقابل اهدا می شود. فیروز آبادی پیشقدم شد و یک تابلو فرش نفیس با نشان "بسم الله الرحمن الرحیم" به وزیر دفاع آذربایجان اهدا کرد و دلش را صابون زد که همتای آذریش قرار است چه هدیه ای به او پیشکش کند.

اما گویا وزیر دفاع آذربایجان از قبل تحقیق کرده بود و دریافته بود که نظامیان حکومت ایران سیصد کیلومتر مرز ترانزیتی شرقی مواد مخدر را در اختیار دارند و از این رهاورد، هم دارای قدرت تخیل و توهم بالایی هستند و هم به "چای و نبات" احتیاج مکرر دارند؛ پس شش استکان کوچک "کمر باریک دور طلایی" به همراه "شش قاشق چایخوری" را به وی اهدا کرد (عکس بالا). بدین سان اصل "عزت در روابط دو جانبه" که همواره مورد نظر رهبری بوده است، تحقق یافت.