آدرس پست الکترونيک [email protected]









چهارشنبه، 21 خرداد ماه 1393 = 11-06 2014

دیپلماسی دسته چک برای بازکردن راه تنفس - منصور امان

بدون حل چالشهای سیاسی، توافُقهای اقتصادی دارای ارزش سیاسی محدود و مُهلت داری هستند که بیشتر انگیزه های منفعت طلبانه ی تجاری را در پایه دارند. تردیدی نیست که مُتقاضیان گُشاده دست و مُراجعه شوندگان آزمند، ترکیب خوبی برای سر گرفتن مُعامله هستند، این اما هنوز برای خارج شدن از انزوای بین المللی کافی نیست.
*******

ترکیه پنجره خروج از انزوای سیاسی یا سوراخ تنفس؟

منصور امان

با سفر حُجت الاسلام روحانی به تُرکیه برای امضای قراردادهای جدید اقتصادی، بازرگانی و انرژی با آنکارا، دیپلُماسی دسته چک جمهوری اسلامی یک گام دیگر به جلو برداشته است، با این تفاوت که اگر در رابطه با کشورهایی همچون روسیه و چین، سود کلان اقتصادی با پُشتیبانی سیاسی و فرار از انزوای بین المللی تاخت زده می شد، این بار حتی پاداش سیاسی نیز روی پیشخوان نیست و فقط فاکتور تنگناهای اقتصادی است که مُعامله گران دست و دل باز را پیش می راند.

براساس گُزارش رسانه ها، مُسافران دولتی از ایران، قراردادهایی با میزبان خود امضا کرده اند که از فعالیت شرکتهای تُرک در پروژه های ساختمانی ایران تا گُسترش روابط بازرگانی و صادرات گاز و نفت را دربر می گیرد. هر دو طرف می گویند که مایلند حجم فعلی مُعاملات بین خود را به رقم 30 میلیارد دُلار در سال برسانند. تا هنگام اعمال تحریمهای فلج کننده در سال 2012 میلادی، ارزش این مُبادلات به 21 میلیارد دُلار می رسید. یک سال بعد، رقم مزبور به 13 میلیارد دُلار سُقوط کرد.

رابطه اقتصادی نزدیک جمهوری اسلامی و تُرکیه در حالی در این سطح کلان رقم خورده که بین آنها پیرامون مُهمترین مسایل بُحرانی خاورمیانه اختلافهای عمیقی وجود داشته و مُناسبات مزبور بدون تاثیر بر محورهای اختلاف و موازی با آنها جریان یافته است. همچنانکه تُرکیه نگران دستیابی رژیم مُلاها به بُمب اتُمی است، تضاد منافع عمیقی در مورد سوریه و عراق نیز وجود دارد؛ اختلافی که ریشه آن به رقابت بر سر نُفوذ در مناطق بین مرزهای اسراییل تا تُرکیه برمی گردد.

رونق روابط اقتصادی با وجود شکاف سیاسی بین دو طرف، مدیون تنگنای رژیم تحت تحریم ولایت فقیه از یک طرف و سود سرشار و بی دردسر تُرکیه از درماندگی آن از طرف دیگر بوده است. در این چارچوب به صادرات گاز ایران به تُرکیه می توان اشاره کرد که همواره با خواستهای طرف تُرک برای گرفتن تخفیف بیشتر همراه بوده است و حتی یک تقاضای غرامت دو میلیارد دُلاری را به دادگاه لاهه برده است.

با این حال، سودآوری تجارت با مُلاها فقط به دیکته قیمت و دست باز برای دبه درآوردن پایان نمی یابد؛ تُرکیه گاز را با طلا مُبادله می کند و فراتر از آن، طلای پرداخت شده را نیز در بانکهای خود نگه می دارد. در اواخر سال گذشته یک شبکه گُسترده قاچاق، پولشویی و فرار از مالیات در تُرکیه کشف گردید که گرد این خوان یغما شکل گرفته و در این رابطه نام پایوران ارشد دولت آقای اردوغان و جمهوری اسلامی به میان کشیده شد.

بدون حل چالشهای سیاسی، توافُقهای اقتصادی دارای ارزش سیاسی محدود و مُهلت داری هستند که بیشتر انگیزه های منفعت طلبانه ی تجاری را در پایه دارند. تردیدی نیست که مُتقاضیان گُشاده دست و مُراجعه شوندگان آزمند، ترکیب خوبی برای سر گرفتن مُعامله هستند، این اما هنوز برای خارج شدن از انزوای بین المللی کافی نیست.



Translate by Google: English | Français | Deutsch | Español
به اشتراک بگذارید: