سه شنبه، 28 مرداد ماه 1393 = 19-08 2014
مذاکرات اتمی؛ سخنان تامل برانگیز عراقچی
صدا و سیمای رژیم: معاون حقوقی و امور بین الملل وزیر امور خارجه گفت: در مسیری که در مذاکرات هسته ای با 1+5 در پیش داریم اگر به نتیجه نرسیم هیچ فاجعه ای رخ نداده است و دنیا به آخر نمی رسد.
عراقچی افزود: ما این مسیر را ادامه میدهیم اگر به نتیجه برسیم منافع ملی تامین خواهد شد و اگر نرسیم فاجعه ای رخ نداده است البته دیپلماسی هیچگاه پایان نمی یابد و ممکن است در شکل و قالب جدید ادامه یابد.
سفر آمانو به تهران برای نقد کردن چک هسته ای
منصور امان
سفر دبیرکُل آژانس بین المللی انرژی اتُمی به ایران در حالی که یک پرونده پُرمناقشه و حساس را در دست دارد، وارد شدن گفتگوهای هسته ای جمهوری اسلامی با طرفهای خارجی اش به مراحل تعیین کننده را گواهی می کند. او برای پیگیری تعهُدات پنجگانه ای آمده که رژیم مُلاها در مورد روشنگری پیرامون کانون بُحران هسته ای خود، یعنی تلاش برای دستیابی به جنگ افزار اتُمی سپُرده است.
در اُردیبهشت ماه سال جاری، پس از یک دور مُذاکرات محرمانه بین پایوران رژیم مُلاها و آژانس بین المللی انرژی اتُمی، اعلام گردید که حاکمان ایران با انجام تحقیقات بیشتر و جُزیی تر پیرامون ابعاد نظامی فعالیتهای هسته ای خود مُوافقت کرده و حاضر به همکاری در این زمینه شده اند.
در این راستا آژانس اطلاع داد که طرفهای گُفتُگوی اش به طور مُشخص به برداشتن 5 گام در چارچوب زمانی سه ماه برای روشن ساختن ابهامات و پاسُخ به سووالها پیرامون فعالیتهای مشکوک هسته ای خویش مُتعهد شده اند. اقدامات مزبور از ارایه اطلاعات در باره چاشنیهای انفجاری و اجازه تحقیقات در پارچین تا فراهم آوردن امکان دسترسی به افراد و تاسیسات حساس را در برمی گیرد. همچنین نهایی کردن تغییر کاربری نیروگاه آب سنگین اراک نیز بخش دیگری از این توافُق است.
رژیم ولایت فقیه تاکنون سرسختانه با هر تلاشی برای شفاف سازی ماهیت پروژه هسته ای اش مُخالفت ورزیده و انجام تحقیقات در این زمینه را "خط قرمز" خویش مُعرفی کرده است. این رویکرد در کنار کوشش مُستمر حاکمان ایران در جهت پنهان سازی و زیرزمینی کردن فعالیتهای اتُمی "نظام"، بدگمانی بین المللی پیرامون هدفی که آنها از برنامه هسته ای خود تعقیب می کنند را تقویت کرده است.
سفر آقای آمانو به تهران فقط چند روز پیش از به اتمام رسیدن مُهلت سه ماهه صورت می گیرد. او در جریان دیدارهای خود با پایوران ارشد حُکومت نیازی به یادآوری به آنها ندارد که چگونگی همکاری با آژانس و عمل به وعده های داده شده، پیش شرط هر گونه توافُقی با گروه شش کشور و تخفیف تحریمهای فلج کننده می باشد.
با این حال، برای حاکمان ایران گذاشتن همه کارتهای خود روی میز و بازی شفاف در چارچوب قواعد می تواند یک ریسک امنیتی نیز باشد. زیرا موشکافی در فعالیتهای ماجراجویانه، فقط نگاه به گذشته و داوری در باره آنچه پُشت سر نهاده شده نیست، بلکه اسناد و شواهدی نیز از میزان پتانسیل و درجه آمادگی دستگاه سیاسی رژیم مُلاها برای حرکت در این جهت در آینده به دست می دهد.
این بدان معنا خواهد بود که راه حل پایدار بُحران هسته ای مُلاها نه در زمین تاسیسات و پارکینگ سانتریفیوژها، بلکه در قلمرو سیاست و میدانی که تصمیم گیرندگان در باره آن جاخوش کرده اند، جُستُجو خواهد شد.
