یک انسان مرده، خانواده‌ای داغدار شده. فرزندانی یتیم شدند، افکار عمومی جامعه ایرانی به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و شهردار در پاسخ می‌گوید: « این اتفاقات معمولا پیش می‌آید»

اما خبر دیگر، وزیری استیضاح می‌شود با آن ادله عجیب، موجی از نقد به دلایل استیضاح وزیر به راه می‌افتد، آنسو از منشای نامشخص لیستی از بورسیه‌ها منتشر می‌شود و این بار هم افکار عمومی باز متاثر می‌شود. اما مجلس کار خودش را می کند، حتی با اینکه افکار عمومی را نیز همراه خود ندارد!

چرا شورای شهر تهران مثل مجلس شورای اسلامی نمی‌تواند عمل کند؟ آیا استیضاح شهردار در اختیار آنها نیست؟ چرا شورای شهر تهران شبیه سایر شهرهای کشور در مسایل مهم و عمومی نظیر مرگ آن شهروندان به خاطر عدم وجود تجهیزات آتش‌نشانی یا همین قضیه آخر، یعنی قتل دستفروش از خود واکنشی نشان نمی‌دهند؟

این وضع پایتخت ماست، براساس نگاه خود آقایان شهرداری هم پیش برویم که در هفته‌های گذشته داد سخن در خصوص عدم رعایت مسایل شرعی در ادارات شهرداری و لزوم تفکیک جنسیتی سر دادند، آیا عدم تفکیک جنسیتی مشکل بزرگ‌تری است یا قتل یک دوره گرد؟

ماجرا را که بخواهیم شرح بدهیم خود تراژدی خواهد بود، فحش دادن به پدر مقابل چشم پسر، کتک زدن او و در نهایت کتک زدن خود پسر که به کتک خوردن پدر اعتراض داشته است.هر جای دیگر دنیا بود این خبر مثل بمب منفجر می‌شد، اما اینجا سکوت برقرار است، برای صدا و سیمای ما هم ظاهرا حاشیه‌های استیضاح وزیر علوم مهم‌تر است!

چطور نمایندگان مجلس با داشتن اکثریت می‌توانند اهداف خود را پیش ببرند، اما در تهران یک انسان می‌میرد، شهردار به جای عذرخواهی می‌گوید « این رخدادها معمول است». آب هم از آب تکان نمیخورد!

در همین غرب وحشی، ببینید مرگ یک نوجوان سیاه پوست چه کرده، یک نفر از مقامات نگفتند این اتفاق "معمول" است. رئیس جمهوری ابرق درت جهان در پوزش از افکار عمومی میگوید هیچ عذری از سوی پلیس پذیرفته نیست و این هم وضع ماست!

حال اگر موضوع سیاسی بود، اگر شورای شهر دست اصلاح طلبان نبود... بحث دیگری بود. انتخاب شهردار و ماجرای رای خانم راستگو که همه ترجیح دادند آن را فراموش کنند به جای خود.

مردم میپرسند چرا به اصلاح طلبان رای دادند؟ لا اقل وقتی آنها در اکثریت نبودند بحث تفکیک جنسیتی در شهرداری با آن ادبیات و حاشیه ها مطرح نشد.

وقتی آنها در اکثریت نبودند به دلیل نبودن امکانات لازم کارگران تولیدی با آن وضع نمردند.

وقتی آنها در اکثریت نبودند ماموران شهرداری یک دستفروش را جلوی چشم پسرش نکشتند.

سوال اینجاست که چه زمانی ممکن است تابوی استیضاح از شهردار در شورای شهر تهران شکسته شود؟

آیا مرگ یک انسان کافی نیست؟