آدرس پست الکترونيک [email protected]









سه شنبه، 4 شهریور ماه 1393 = 26-08 2014

شرایط اقتصادی کشور نگران‌کننده است

فرصت تاریخی ده سال اخیر از دست رفت

فرشاد مومنی با نگران کننده دانستن شرایط موجود اقتصادی ایران گفت: خوشبختانه تقریبا همگان این واقعیت را پذیرفته اند که فرصت استثنایی تاریخی تقریبا ده ساله را به بدترین شکل ممکن از دست داده ایم.

وی در گفت و گو با جماران، با تاکید بر اهمیت مسئله اشتغال و بازار کار، گفت: ابتدا باید تصویری هرچه واقع بینانه تر از روند های واگرایی نگران کننده موجود در کشور داشته باشیم، سپس بر اساس آن تصویر، اولویت گذاری کنیم. به گمانم یکی از مهمترین روند های نگران کننده، به تحولاتی مرتبط است که در بازار کار ایران اتفاق افتاده است.

مدیر موسسه دین واقتصاد با اظهار تاسف از این روند، یادآور شد: این مسئله به اندازه اهمیتی که دارد مورد توجه قرار نگرفته است. گزارش های رسمی دولتی بیانگر آن است که در فاصله ی سال های ١٣٨۵ تا ١٣٩٠، جمع خالص اشتغال ایجاد شده در بخش صنعت ایران، حدودا ۴١۵ هزار فرصت شغلی منفی است. به این تعبیر که در این دوره با اینکه بی سابقه ترین درآمد های نفتی را داشته ایم، صنعت زدایی غیر عادی در اقتصاد اتفاق افتاده است که در نتیجه آن، ۴١۵ هزار فرصت شغلی صنعتی بصورت خالص نابود شده است.

مومنی در ادامه اظهار کرد: مسئله ی خیلی تکان دهنده این است که در این دوره در اشتغال بخش مسکن نیز حدودا ١٩٠ هزار فرصت شغلی منفی داریم و حدودا ۴٧٠ هزار فرصت شغلی نیز در فعالیت های عمده فروشی و خرده فروشی از بین رفته است.

وی در توضیح این مسئله گفت: جهت گیری های سیاستی اتخاذ شده از سال ١٣٨۵ به بعد به گونه ای بوده است که فعالیت هایی پیش روی بازیگران اقتصادی قرار گرفته است که حتی واسطه گری و دلالی در برابر آنها رنگ باخته است. هر فردی که دل در گروی آینده ایران داشته باشد، می داند که باید چه اتفاق هایی در اقتصاد افتاده باشد که آثار خودش را در بازار کار ایران به این شکل جلوه دهد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به مسئله ای که ماجرا را پیچیده تر و نگران کننده تر می کند، گفت: در سال های ١٣٨۵ تا ١٣٩٠ به گواه گزارش های رسمی مرکز آمار ایران ٧١۵ هزار فرصت شغلی در مشاغل غیر قابل طبقه بندی، ایجاد شده است. در ادبیات موضوع به این گونه مشاغل، مشاغل انگلی گفته می شود.

وی گفت: خلاصه ی ماجرا این است که بخش قابل توجهی از سرمایه ی انسانی ایران در اثر آن سوء تدبیر ها، علم گریزی ها، برنامه گریزی ها و قانون گریزی ها به سمت مشاغل غیر توسعه ای یا ضد توسعه ای رفته است و از مسیر های کمک کننده به توسعه کشور به کلی خارج شده است. به گمان من هیچ داده آماری طی سالیان اخیر به اندازه این داده اهمیت ندارد؛ علت این مسئله نیز بسیار فراتر از حوزه اقتصاد است.

مومنی با اشاره به اینکه یکی از افتخارات جمهوری اسلامی از نظر امنیت ملی این بوده است که به جای تکیه بر نظام سلطه، بر مردم تکیه کرده است، گفت: شاید بزرگ ترین میراثی که امام خمینی (ره) برای ایران باقی گذاشت، اعتنا و اتکا و اهتمام به مشارکت هرچه فعال تر مردم در سرنوشت خودشان بود و طبیعتا مشارکت در سرنوشت اقتصادی اگر با اهمیت تر از سایر حوزه های حیات جمعی ایرانیان نباشد، کمتر از آن نیز نیست.

وی اظهار کرد: در حال حاضر نیز به اعتبار چالش هایی که با طیف قدرت های بزرگ اروپایی و آمریکایی داریم و چالش هایی از قبیل طالبان و داعش که در منطقه ایجاد شده است، مشارکت مردم در امور اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، برای نظام ملی حکم یک مسئله ی اضطراری و راهبردی را پیدا کرده است.

استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی با تاکید بر اهمیت تحولاتی که در ساختار اشتغال ایران پدید آمده است، گفت: هنگامی که تحولات (یا تغییرات) مربوط به رشد جمعیت، جمعیت فعال و نسبت مشارکت را ملاحظه می کنید، می بینید اتفاقی در حد فاجعه ملی رخ داده است. یکی از دلایل مهم این مسئله که نرخ بیکاری اعلام شده، بسیار کمتر از واقعیت به نظر می رسد، به مایوس شدن بخشی هایی از جمعیت مرتبط می شود که پس از چند دوره جست و جو برای کار به ناکامی رسیدند و خود را از لیست متقاضیان فرصت های شغلی جدید خارج کردند.

مومنی با اشاره به کوتاهی های نا بخشودنی مدیریت اقتصادی جدید در زمینه بیکاری، گفت: این یاس و سر خوردگی که در اثر سیاست های مخرب سال های ١٣٨۵ تا ١٣٩١ به جامعه و اقتصاد ایران تحمیل شده است و دگرگونی بسیار نگران کننده ای که به آن «از ریخت افتادگی» گفته می شود، نشان دهنده ی این است که باید بازنگری بنیادی را در جهت گیری های سیاستی در دستور کار قرار دهیم.



Translate by Google: English | Français | Deutsch | Español
به اشتراک بگذارید: