اظهارات نوبخت در حالی است که خود او پیشتر اصطلاح بیماری را برای بدحجاب به کار برده و گفته بود که "برخورد با بدحجابی را کاملاً تأیید می‌کنیم و برای جامعه ارزشی و مذهبی ما بدحجابی، بیماری محسوب می‌شود."

فارغ عملکرد دولت در خصوص مسئله حجاب، اظهارات و مواضع دولتی ها در خصوص این موضوع نیز کاملا متناقض و سردرگم است.

اوج این تناقض و سردرگمی در اظهارات چندی قبل روحانی در مشهد متبلور شد. روحانی در کمتر از چند ساعت، دو موضع کاملا متناقض در خصوص حجاب اتخاذ کرد.

او ابتدا در جمع ایثارگران استان خراسان رضوی گفت "این سرزمین برای حجاب و عفت جنگید و مبارزه کرد و پیکرهای بی جان روی سنگ های مسجد گوهرشاد به زمین افتاد اما از عفافش دفاع کرد و دفاع می کند و نخواهد گذاشت آن میراث شوم خاندان جنایتکار پهلوی در این سرزمین خودنمایی کند." اما ساعتی بعد این بار در جمع نخبگان و برگزیدگان این استان، تأکید کرد: "آیا راه ترویج عفاف در جامعه، ون است؟ راه دیگری نداریم؟ بانوان ما که خودشان فرهیخته و دانشگاهی و استاد و محقق هستند آیا برای گسترش عفاف و حجاب راهی ندارند؟ آخر اگر آدم چیزی را تجربه کرد و نشد، فردا دیگر عین آن را نباید انجام دهد بلکه باید به اصلاح راه قبلی اقدام کند."

اظهارات امروز نوبخت به نیمی از مواضع روحانی (!) در مشهد نزدیک شده است. نوبخت هم درست مانند روحانی راه های رفته در خصوص نهادینه کردن حجاب را زیر سوال برد و گفت "بدحجابی یک پدیده فرهنگی است که باید ابتدا با خودمان برخورد کرده و رفتار خودمان را بازنگری کنیم. باید ببینیم که طی 3 دهه گذشته چرا نتوانسته‌ایم از روش‌های بهتری استفاده کنیم و یا به دنبال روش‌های اثربخش برویم."

در مجموع، با وجود گذشت بیش از یک سال از فعالیت دولت یازدهم، هنوز نظر دولت در خصوص حجاب به طور دقیق مشخص نشده است. دولت صرفا اعلام کرده که با روش های گذشته در برخورد با بدحجابی مخالف است اما راهکار خاصی ارائه نکرده؛ این مشکل در هفته های اخیر حادتر شده به طوری که اینک، علاوه بر آنکه راهکاری برای موضوع حجاب از سوی مسئولان ارائه نشده، مشکل عدم توافق در تعریف ÷دیده بدحجابی نیز به آن اضافه شده است.