او در توجیه دعوت به راه اندازی "جنگ نرم خودجوش"، به انتقاد از دولت و مسوولان پرداخت و آنها را به "خواب بودن" و "حس نکردن جنگ" مُتهم ساخت. آقای جعفری تاکید کرد: "یکی از مُشکلات ما در مُقابله با جنگ نرم، در مواجهه با بعضی از مسوولان خودمان است."

سرکرده سپاه پاسداران از همین بستر، باند رقیب را "مانعی برای پیشرفت انقلاب اسلامی در داخل کشور" مُعرفی کرد و آنها را "مُنافق" و "فاقد بصیرت" خواند. او سپس برای تهییج بیشتر نیروهای تحت امرش اعلام کرد: "به مسوولان نمی شود اُمید زیادی داشت و هر چه هست، حرکت خودجوش مردُمی است."

در سُخنان این مقام نظامی - امنیتی بار دیگر سرنخ باندهای سیاه در جمهوری اسلامی که وظیفه ترور غیر رسمی جامعه و نیروهای کوشنده آن را بر عُهده دارند، به روشنی پدیدار گردیده است. آقای جعفری همچنین با نمایش قلاده ای که در دست دارد، بر استفاده از ترفند پیشینه دار باند ولایت برای ناکارا کردن شُرکای تحمیلی از طریق ایجاد قُدرت مُوازی و "خودجوش" تاکید می ورزد.

در همین حال، اصرار آقای جعفری بر اینکه "مُقابله با تهدیدات نرم از وظایف سپاه است" نشان می دهد که آقای خامنه ای و همدستانش در نظر به توازن موجود چه "زیر خیمه نظام" و چه در پهنه اجتماعی، چاره ای جُز بیرون آمدن از پُشت "خودسرها" و به میدان ریختن همه ساز و برگ جنگی خویش ندارند.

این به معنای یک تقسیم کار بین دستگاه های رسمی و غیر رسمی اعمال قهر است. بدینگونه که دوایر زیر کُنترُل باند ولی فقیه به تدریج وظایف "مسوولان و سازمانهای دولتی به خواب رفته" را عُهده دار می شوند و "نیروهای خودجوش" نقش جاده صاف کُن آنها را ایفا می کنند.