«میلاد کیایی» نوازنده سنتور که خود نیز همسن و سال این نغمه ایرانی است گفت: «درباره ایران، خیلی سرودها ساخته شد اما هیچ کدام این نغمه نشدند. زیرا تنها برای صدای نام ایران ساخته شد و هیچ قصد و هدف دیگری در پشت آن، نهان و نهفته نبود. این گروه، عاشق وطن بودند و همین هم سبب شده است تا طول این هفت دهه، هر که این سرود را می شنود، عِرقش به وطن، عیان می شود.»

وی با اشاره به ایرانی بودن این ترانه گفت: «سرود ای ایران، تلفیقی از دستگاه های شور و دشتی است و چون لالاییِ مادران که همینگونه است، بر ما تاثیرگذار بوده و هست.

«خالقی» که این آهنگ را ساخت، یکی از بدعت گذاران موسیقی ایرانی است که باید موسیقی مان را به دوره پیش و پس از او تقسیم کنیم.

او، فردی چند وجهی بود که البته اهل نوآوری هم بود و بهار دلنشین و بوی جوی مولیان، از ماندگارترین قطعات اوست. البته که وقتی شعر «گل گلاب» وقتی توسط صدای حریرگونه «بنان» خوانده شود، تاثیری جز این از ان انتظار نمی رود. آن هم در شرایطی که ایرانِ ما، دوران سخت اشغال توسط متفقین را می گذراند.»