روز سه شنبه (19 اسفند) اکثریت نمایندگان مجلس خبرگان با زدن دست رد بر سینه آقای هاشمی رفسنجانی، رهبر جناح میانه حُکومت، آیت الله مُحمد یزدی، یکی از رهبران جناح راست سُنتی را به ریاست این نهاد برگزیدند.

آقای رفسنجانی فقط موفق به کسب 24 رای از مجمع 73 رای گردید، این در حالی بود که رقیب او، آقای یزدی که یکی از دُشمنان سرسخت وی محسوب می شود، 47 رای به دست آورد.

نتیجه این رای گیری، تا آنجا که به ترکیب ساختار قُدرت حقیقی مربوط می شود، وزن واقعی دو دسته بندی اصلی حُکومت را نمایان ساخت. جناح میانه حُکومت همواره از رُقبای خود در زیرمجموعه های غیردولتی قُدرت به عُنوان "یک اقلیت پُر سروصدا" نام می برد که کنار زدن آنها براساس قواعد درونی این نهادها مُیسر و در دسترس است.

با همین پیش فرض، تنها چند روز پیش از تحمُل شکست در کسب ریاست خبرگان، جناح مزبور تاکید می کرد که "حامیان هاشمی در خبرگان فراوانند و اکثریت مُطلق را دارند" و یا از "نامه محرمانه 40 عُضو خبرگان" در پُشتیبانی از آقای رفسنجانی خبر می داد.

با توجه به آنکه جناح میانه حُکومت، موفقیت در تعیین ریاست مجلس خبرگان را گامی مُهم در جهت تغییر توازُن در انتخابات دور بعد این نهاد ارزش گذاری کرده بود، اکنون ناگُزیر می بایست خود را در بُن بست باز یافته باشد. پس از انتخابات دیروز، بی تردید توهُم این طیف به داشتن اکثریت در نهادهای "بالا دستی" یا امکان کسب آن با قواعد بازی فعلی، به سختی ساییده شده است.