به گزارش ایسنا، ماچیان منطقه ای است که دور تا دورش آب است، مانند رودخانه پل‌رود که همه‌ی حاشیه‌ی منطقه‌ی ماچیان را فرا گرفته است، همانطور که می دانید به رسم طبیعت هر جا آب باشد آبادانی نیز وجود دارد، به‌طوری‌که تاریخ می گوید همیشه نماینده حکومت‌ها در دوره های مختلف در منطقه ماچیان حضور داشتند.

رودخانه پلرود(پلارود) در نزدیکی ماچیان جریان دارد و شاخه‌های متعدد آن از داخل روستا می‌گذرد. در حقیقت ماچیان در محاصره آب هست که از ویژگی‌های بارز آن بشمار می‌رود.

برنج محصول اصلی کشاورزی مردم منطقه است و مرکبات هم از دیگر فعالیت‌های کشاورزی مردم روستاست. در اواخر دهه ۱۳۲۰ خورشیدی به همت دو نفر اولین مدرسه در ماچیان تأسیس شد که یک مدرسه شش کلاسه دولتی بود. بانیان این امر خیر دو تن به نام‌های حجت‌الاسلام سید ابوالقاسم کجیدی و مسیح الله پیکانی بودند. اگرچه انگیزه کار به‌نظر علاقه زیاد این دو نفر به اولاً خودشان بود اما ارزش کار ایشان به آغاز فصل جدیدی در روستای ماچیان منجر شد.

در ماچیان بقعه‌ای وجود دارد که منسوب به دو نفر از سادات بنام‌های آقا سید مرتضی و آقا سید ابراهیم است. سند مکتوبی در خصوص پیشین تاریخی آنان وجود دارد. عامه مردم نظرشان اینست این دو تن از فرزندان امام موسی کاظم(ع) هستند. نظر دیگری هم در این رابطه موجود هست که این دو تن از فرزندان آقا سید عبدالله و از نوادگان امام سجاد(ع) هستند. این دو بزرگوار از سادات علوی بودند که در جریان مهاجرت سادات از ظلم مناطق عراق به سمت مناطق شمالی ایران مهاجرت کردند.

این دو سید از مسیر طبرستان(مازندران) به سمت غرب(گیلان) حرکت کرده و به سمت منطقه اشکور(مناطق ییلاقی رحیم آباد رودسر) راهی شدند. آقا سید مرتضی و آقا سید ابراهیم در مسیر حرکت با پیشقراولان حاکم «سورچان» مواجه می‌شوند که جاده را در قرق گرفته بودند برای عبور حاکم به سمت روستای «سورچان محله» و ایشان را بازداشت می‌کنند و به سبب سرپیچی از دستور حکم مبنی بر ممنوع‌العبور بودن افراد عادی در هنگام قرق سرشان را از تن جدا کرده و آن‌ها را در آب (رود پلرود) می‌اندازند.

جنازه با آب تا محل فعلی مزار ماچیان می‌آید و توسط مردم منطقه از آب گرفته و دفن می‌شود. پس از این‌که ماجرا به گوش مردم می‌رسد سر ایشان نیز دوباره در کنار بدنشان به خاک سپرده شده و این محل مورد احترام قرار می‌گیرد.