مازیار بهاری، روزنامه نگار ایرانی-کانادایی ۱۱۸ روز در زندان بسر برد و پس از تحمل شکنجه های جسمانی و روانی بسیار مجبور به قبول اعترافات اجباری شد. گفته های مازیار بهاری دقیقاً بازتاب آن چیزی است که سازمان های مدافع حقوق بشر به این زندان نسبت می دهند: سبعانیت نگهبانان و بازجویان.

این زندان آنچنان هولناک است که سازمان مجاهدین آن را به عنوان "جهنم روی زمین" می شناسد. فعالان حقوق بشر می گویند که تمامی اسناد مربوط به سوءاستفاده های سیستماتیک، ازجمله شکنجه، که در این زندان انجام می‌شود، موجود است.

زهرا کاظمی، عکاس خبری ایرانی-کانادایی نیز در اوین جان خود را ازدست داد. به گفته خانواده زهرا کاظمی، مرگ وی به دلیل آسیب هایی بود که در زمان شکنجه علیه او وارد شده بود.

اخیراً نیز گزارش شد که در تاریخ ۱۷ آوریل درگیری هایی در زندان انجام شده و به گفته سازمان عفو بین الملل، مبارزان محلی آن را "پنج شنبه سیاه" نامیده اند. در آن روز، زندانیان بند ۳۵۰ که اغلب آنها را اندیشمندان و اشخاص سیاسی تشکیل می دهند، ضرب و شتم هایی را متحمل شدند. برخی از مجروحان این واقعه حتی امکان دستیابی به درمانگاه را نیز نیافتند.

سعید بو مدوحه، معاون سازمان عفو بین الملل در خاورمیانه و آفریقای شمالی، دراین خصوص می گوید: "عوامل امنیتی به شدت و با سبعانیت غیرقابل باوری نسبت به اعتراضات داخل زندان اوین واکنش نشان دادند: توهین، ضرب و شتم، کشیدن زندانیان روی زمین. چنین بدرفتاری هایی نسبت به زندانیان، درواقع سوء استفاده مسؤول زندان از قدرت اش است."

شهردار تهران، علی رغم داستان غم انگیزش، درنظر دارد که زندان اوین را به یک پارک تبدیل کند. این اقدام او با واکنش های متفاوتی همراه بود.