حماقت در استدلال تا باین حد ؟ ! یعنی در واقع وقتی نادانی و حماقت پشتوانه فکری کسی باشد دیگر سعی او را در اثبات یک فرضیه نمیتوان استدلال نام گذاشت بلکه باید گفت اراجیف زیرا استدلال باید بر مبنای یک فکر سلیم باشد که ایشان فاقد ان است میگوید آنها میخواهند نفوذ کنند سوال اینجاست که مثلا چه نفوذی ؟ نفوذی که مردم را آگاه کند این که دارند نامش زندگی نیست؟ میگوید نه نفوذ فرهنگی بسیار خوب نفوذ فرهنگی کدام است؟ ایا اینست که بمردم یاد بدهند مثلا آشغالشان را توی خیابان پرت نکنند؟ یا درست لباس بپوشند و برعکس آخوندها همیشه سعی در نظافت و پاکیزه نگهداشتن خود بکنند؟ یا اینکه از خرافات برهذر باشند و در دنیای امروزی زندگی کنند ؟ حکومتی که رهبر علیل المغزی همانند ایشان داشته باشد و مردمی که از چنین شخصیت بیماری پیروی کند بهتر از انچه هست نخواهد شد

گزارش یا اعتراض به این نظر