120 نفر هیات همراه روحانی که در میان آنها از شکنجه گران تا رانت خوران و چپاولگران دیده می شوند، امنیت سرمایه گذاری در ایران را نوید داده و جهنم دیکتاتوری مذهبی را به بهشتی برای سرمایه داران توصیف کردند.

حرف حسن روحانی که گفت درهای ایران به روی سرمایه داران باز است، برای آب انداختن دهان شرکتهای فرانسوی بود. برای کمپانیهایی همچون توتال بسیار آسان است که از حرف روحانی برای جلوه دادن جهنم تحت حاکمیت ملاها به بهشت استفاده کنند. کلید حسن روحانی که برای بحران اقتصاد ایران و راه اندازی صنعت و تولید نتوانست کاربرد داشته باشد، برای شرکتهای ایرباس، توتال، پژو، سیتروئن و... کارساز شده است. اما ایرانیان در این چند روز با صدای بلند اعلام کردند که این تجارت با هزینه درد و رنج و خون مردم ایران به راه خواهد افتاد.

در رویدادی دیگر معاون اجرایی روحانی روز سه شنبه 6 بهمن، رشد اقتصاد ایران را نیازمند 150 میلیارد دلار سرمایه گذاری سالیانه دانست و از 70 هزار طرح نیمه تمام دولتی به ارزش 500 هزار میلیارد تومان که درآمدهای نفتی کفاف تکمیل آنها را نمی دهند حرف زد. این میزان از نیاز رژیم به سرمایه گذاری به هیچوجه با قول و قرارهای طرفهای خارجی هماهنگ نبوده و بنابرین هیچ افق روشنی برای بهبود شرایط اقتصادی وجود ندارد. شرکتهای اروپایی به دنبال تجارت سهل و آسان بوده و نه سرمایه گذاری اساسی. بدیهی است در این تجارت سودی نصیب شرکتهای خارجی و سران رژیم ایران می شود، اما نصیب مردم ایران همچنان فقر و بی خانمانی است.