پرفسور مجتبی شمسی‌پور افزود: همانطور که عرض کردم امروز حدود ۳۰ هزار دکترای با کیفیت بسیار بالا در مملکت آماده خدمت هستند و ما عُرضه جذب آنها را در داخل مملکت نداریم. در حالیکه این‌ها با ظرفیت‌های بالای علمی که دارند هر کدام که به آن سوی مرزها بروند حتماً می‌توانند از شرایط مناسب شغلی برخوردار شوند. خُب اینها به چه امیدی در کشور بمانند در حالیکه نه شغل دارند، نه زندگی تشکیل داده‌اند و نه تضمینی برای آینده آنها متصور است.

وی اضافه کرد: این در حالیست که در خارج از مرزها مغزهای این مملکت مورد استقبال قرار می‌گیرند. در واقع هر یک از این مهاجرین به کشورهای دیگر ثروث بسیار بزرگی هستند که مُفت و مجانی در اختیار کشور مهاجر پذیر قرار می‌گیرند تا جایی که حتی بعضی کشورهای غربی با پذیرایی از نخبگان سایر کشورها ذخایر ژنتیکی خود را افزایش داده و حتی اصلاح ژنتیکی در جامعه خود انجام می‌دهند.

رئیس انجمن شیمی ایران افزود: من بر اساس تجربیات فراوان قبلی خود مطمئن هستم که اولویت اول غالب این نخبگان کار در وطن و خدمت به هموطنان خویش است. اما اگر به بازی گرفته نشوند و در جای مناسب مورد استفاده قرار نگیرند چرا باید بمانند؟ پس من معتقدم مسئله فرار مغزها نیست، بلکه فراری دادن مغزهاست.