آدرس پست الکترونيک [email protected]









آدينه، 8 مرداد ماه 1395 = 29-07 2016

کودک سرطانی ١٢ نامه برای خدا نوشت

یک کارگردان تئاتر با اشاره به نمایش جدیدی که قرار است روی صحنه ببرد، گفت: نمایش «اسکار و خانوم صورتی پوش» داستان کودک ١٠ ساله سرطانی است که دوازده نامه برای خدا می نویسد.

به گزارش ایلنا، محمدرضا ستاری گفت: این متن داستان کودکی به نام اسکار است که دچار بیماری سرطان است و در بیمارستانی که مختص کودکان مبتلا به سرطان است بستری شده و دوازده نامه برای خدا می نویسد.
او ادامه داد: پرستاری به نام «مامی رز» این بچه را به خدا وصل می کند و اتفاقاتی در این نامه ها می افتد.
ستاری با بیان اینکه «اسکار و خانوم صورتی پوش» یک داستان بلند از اریک امانوئل اشمیت است که آن را برای تبدیل شدن به نمایش، دراماتورژی کرده است، گفت: اسکار و خانوم صورتی پوش یکی از عرفانی ترین متن های تاریخ نمایش های جهان است.
کارگردان نمایش «پچپچه های پشت خط نبرد» با بیان اینکه «من عاشق نمایش های ایرانی ام» به انتخاب یک متن خارجی برای اجرای جدید خود اشاره کرد و گفت: متن «اسکار و خانوم صورتی پوش» احتیاجی به ایرانیزه شدن ندارد؛ چون کاری مذهبی عرفانی است که آنقدر زیبا نوشته شده که با همه می تواند ارتباط برقرار کند. البته من کمی از بار مذهبی اثر کم کردم و به جنبه عرفانی آن اضافه کردم.
ستاری با اشاره به اسم هایی که اریک امانوئل اشمیت برای شخصیت های این داستان استفاده کرده است، گفت: این نام گذاری نکات ریز و جالبی دارد؛ اسم هایی مثل اسکار، «پاپ کورن»، انیشتین و... اسم هایی 72 ملتی هستند. یا بهتر بگویم، ملیت خاص خود را از دست داده اند و جهان شمول شده اند.
او با بیان اینکه خصوصیات این داستان از نام ها تا محتوا طوری است که هرکسی در هرجای دنیا بخواهد از این داستان استفاده کند خیلی راحت می تواند به جامعه خودش وصل کند، گفت: من اصلا به سمت ایرانیزه کردن این متن نرفتم.
ستاری یادآور شد: نکته به نکته صحبت هایی که بین اسکار که شخصیت اصلی داستان است و خانوم صورتی پوش یا همان «مامی رز» می شود آنقدر شنیدنی است و دیالوگ ها آنقدر جالب است که به سمت خود ما ایرانی ها برمی گردد و هر مخاطبی از هرکجای دنیا می تواند با ان ارتباط برقرار کند بنابراین اصلا لازم نبود ایرانی اش کنم.
این کارگردان با بیان اینکه کارگردانی این نمایش را براساس متن برنامه ریزی کرده و به متن اصلی وفادار مانده است، گفت: دراماتورژی کار من نیست چون دراماتورژی یعنی نویسندگی کامل؛ در تبدیل این داستان به نمایش، سعی کردم از خود متن استفاده کنم. یعنی در کنار داستان ترجمه شده، به متن اصلی هم رجوع کردم و در واقع موارد خیلی کمی به داستان اضافه کردم و تمام متن بدون سانسور است.
محمدرضا ستاری با اشاره به انتخاب بازیگران برای این نمایش گفت: اوایل فکر می کردم برای این نقش از یک بچه استفاده کنم و کار را به سوی فضای کودک و نوجوان ببرم اما با مشورت هایی که انجام دادم به این نتیجه رسیدم که از بازیگری در سن بالا برای نقش این کودک 10 ساله استفاده کنم.
او ادامه داد: چون فضای کار عرفانی است و درکش برای تماشاگر باید خیلی کوبنده باشد و ضربه اصلی را به او بزند، فکر کردم از بازیگری چهره و مطرح برای نقش اصلی استفاده کنم که بتواند از تجربیات بازیگری اش استفاده کرده و این ضربه را همان لحظه اول به مخاطب بزند.
ستاری به اشاره به کار قبلی خود (پچپچه های پشت خط نبرد) که در آن از بازیگران آماتور و در فضای تئاتر دانشجویی استفاده کرده بود، گفت: من به بازیگر آماتور اعتقاد و باور دارم؛ در کار پچپچه ها هم بازیگر نامی نداشتم اما حس و حال نقش ها به خوبی درآمد. ولی آن کاری موقعیتی بود اما این نه. درواقع «اسکار و خانوم صورتی پوش» یک کار لحظه ای است و تجربه بازیگر در آن خیلی مهم است. بنابراین سعی می کنم از بازیگرانی استفاده کنم که تجربه کاری بیشتری دارند؛ البته این نمایش پرسوناژ زیاد دارد اما قصد دارم حتما از چند چهره مطرح در کار استفاده کنم.
این کارگردان تئاتر با اشاره به دلیل انتخاب داستان «اسکار و خانوم صورتی پوش» برای نمایش بعدی اش گفت: سال گذشته که نمایش «خرده جنایت های زن و شوهری» را اجرا می کردیم، یکی از شب ها نمایش را به کودکان مبتلا به سرطان تقدیم کردیم؛ همان روزها این کتاب اریک امانوئل اشمیت از طرف کسی به من معرفی شد و هم زمان فیلمی را دیدم که در مورد یک کودک سرطانی بود؛ همزمانی این دو باعث شد موضوع کودکان مبتلا به سرطان به یک دغدغه و مشغله فکری ام تبدیل شود.
ستاری ادامه داد: معتقدم کتاب «اسکار و خانوم صورتی پوش» انقدر تاثیرگذار است که ناخودآگاه همه را جذب خود می کند و همان روزها شروع به نوشتن نمایشنامه این داستان کردم.
او با اشاره به اجرای نمایش «پچپچه های پشت خط نبرد» که چندی پیش اجرای آن را در سالن مولوی به پایان رساند، گفت: داوران منتقدان خانه تئاتر بالاترین نمره یعنی 5 از 5 را به ما دادند که این بسیار دلگرم کننده بود.
ستاری با اشاره به 28 اجرای این نمایش در تالار مولوی گفت: دنبال سالنی خصوصی هستیم تا این نمایش را دوباره روی صحنه ببریم؛ چون فکر می کنم این کار خیلی ضرر کرد و به دلیل همزمانی با ماه مبارک رمضان چندان فرصت دیده شدن نداشت.
او با اشاره به مشکلاتی که هنگام اجرای پچپچه های پشت خط نبرد با آن روبرو شد، گفت: این نمایش متن خاص و انتقادی داشت؛ روز اولی را که با آقای علیرضا نادری، نویسنده نمایشنامه صحبت کردم هیچ وقت یادم نمی رود؛ ایشان به من گفت کار سختی را شروع کردی. آن موقع نمی فهمیدم راجع به چه صحب می کند اما با اذیت هایی که هنگام اجرای نمایش شدیم الان فهمیده ام که منظور آقای نادری چه بود.



Translate by Google: English | Français | Deutsch | Español
به اشتراک بگذارید: