آدرس پست الکترونيک [email protected]









یکشنبه، 17 اردیبهشت ماه 1396 = 07-05 2017

نمایش عُمومی نظام "زالوصفت" در صداوسیما

منصور امان

چهل سال گذشته نشان داده (و آقایان قالیباف و رئیسی نیز آن را گواهی کرده اند) که از صندوقهای آرایی که "نظام" می کارد، هیچ تغییری بیرون نمی آید. اکنون دستاوردهای چهار دهه حاکمیت رژیم ولایت فقیه و نمایندگان مُمتاز این نکبت سیستم شده در برابر داوری و انتخاب جامعه قرار دارد.
****


چنین می نماید آنچه که این روزها در بر صحنه سیاسی کشور به رای گذاشته شده، نه انتخاب یکی از نامزدهای شورای نگهبان برای پُست ریاست جمهوری، بلکه خود رژیم جمهوری اسلامی در اساس است. کاندیداهای مُجاز این تشریفات با ورق زدن کارنامه تیره "نظام" پس از چهل سال حُکمرانی و شرایط فاجعه باری که برای اکثریت مردُم ایران رقم زده، امکان این انتخاب را برای جامعه هر روز کمی بیشتر از پیش فراهم می آورند.

بُحران سیاسی در دستگاه قُدرت، صفحه تلویزیون دولتی و رسانه های رسمی جمهوری اسلامی را به صحنه ای میلیونی برای نمایش ناکارآمدی و انحطاط نظام حاکم بر کشور بدل ساخته است. این بار مُنتقدان و مُخالفان نیستند که رژیم استبدادی – مذهبی را به خاطر به تباهی کشاندن اکنون و آینده مُلک و مردُمان بر صندلی مُحاکمه می نشانند، بلکه شخصیتهای مُمتاز و وفاداران دست چین شده اش هستند که حاکم کریه منظر را لُخت و عُریان در شهر و روستا می گردانند.

آقای قالیباف، یک سرکرده ارشد نظامی – امنیتی، "دو قُطبی" واقعی موجود در کشور را اینگونه تشریح کرده که ۹۶درصد جامعه به حاشیه رانده شده اند و چهار درصد باقیمانده "زالو وار خون این ۹۶درصد را می مکند". او اعتراف می کند که "نزدیک به ده میلیون نفر از جمعیت کشور در فقر شدید و ۲۵ میلیون نفر کم درآمد هستند". نُخبه "نظام" پرورده در جایی دیگر آوار نکبتی که بر سر مردُم خراب کرده اند را چنین تشریح کرده: "۱۰درصد جامعه ما فقیر هستند، فقر مُطلق. اگر می گوییم گُرسنه می خوابند، حرف گزافی نگفته ایم."

حُجت الاسلام رئیسی، قصاب بُلندپایه حُکومتی، گُزارش کرده: "بنده در سرکشی به روستاها مُشاهده کردم که مردُم تنها با یارانه ۴۵ هزار تومانی زندگی می کنند."

رییس کارتل میلیاردی آستان قُدس دست تاسُف بر دست می ساید که "آمار بیکاری در بعضی شهرها ۳۰ تا ۴۰درصد است"، "پدرها از خانواده خود احساس خجالت می کنند"، "مادران و همسران اشک بر چشم دارند" و ... .

تردیدی نیست که دلسوزی به حال مردُم، این دو مقام حُکومتی را به توبه و بیان چنین اعترافاتی نکشانده. شنوندگان آنها می دانند که حرص و اشتیاق بالاتر رفتن از نردبام قُدرت و گرفتن لُقمه بُزُرگ تر است که عاملان و شُرکای به فلاکت کشیدن شان را به هیات نوار متر گُستره و ژرفای نکبت ایرانگیر "نظام" درآورده است.

گُزارش منکوب کننده و شرم آور آقایان قالیباف و رئیسی از شرایط حاکم بر زیست و معاش جامعه، برای مردُمی که با هر حرکت برای زنده ماندن شلاق آن را بر تن خود حس می کنند، نُکته تازه ای را بیان نمی کند. بسا بیشتر آنها با روایت شکست خوردگی و بی مشروعیتی حُکومت از سوی دو منبع دست اول چهره به چهره شده اند.

چهل سال گذشته نشان داده (و آقایان قالیباف و رئیسی نیز آن را گواهی کرده اند) که از صندوقهای آرایی که "نظام" می کارد، هیچ تغییری بیرون نمی آید. اکنون دستاوردهای چهار دهه حاکمیت رژیم ولایت فقیه و نمایندگان مُمتاز این نکبت سیستم شده در برابر داوری و انتخاب جامعه قرار دارد.



Translate by Google: English | Français | Deutsch | Español
به اشتراک بگذارید: