طرح یک دانشجوی لهستانی برای زاینده رود
عضو هیات علمی دانشکده عمران دانشگاه صنعتی اصفهان گفت: طرحی که توسط یک دانشجوی لهستانی برای زاینده رود ارائه شده، رومانتیک و افسانه ای است و قابل اجرانیست.
به گزارش ایرنا، چندی پیش مطلبی در برخی شبکه های اجتماعی منتشر شد که بر اساس آن یک دانشجوی کارشناسی ارشد لهستانی در پایان نامه خود به موضوع خشکشدن زاینده رود پرداخته و طرحی با نام 'بستر رود - ساخت ابرسازه در بستر رودخانه خشکشده زایندهرود ایران' ارایه کرده است.
این دانشجو که ماتیوس پوزپیچ از دانشگاه پلیتکنیک سیلسیان لهستان معرفی شده در طرح خود، ساخت ابرسازهای بزرگ به طول 6 کیلومتر بر بستر رودخانه خشک زاینده رود را راهی مناسب برای ایجاد یک محیط زیست پایدار در اکوسیستمی (زیست بوم) مشابه رودخانه عنوان کرده است.
حمید رضا صفوی روز پنجشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: تصاویری که از این طرح دانشجویی در برخی وب سایت ها و شبکه های اجتماعی منتشر شده نشان می دهد که یک فضای مدرن عجیب برای بستر زاینده رود طراحی شده است.
وی با تاکید بر اینکه ایجاد چنین سازه ای با توجه به ویژگی های زیست بومی و تاریخی شهر اصفهان، امکان پذیر نیست، تصریح کرد: کارکرد رودخانه زاینده رود برای شهر اصفهان علاوه بر مسائل کشاورزی و تامین منابع آبی، تاریخی و تمدن ساز نیز هست و نمی توان به راحتی از کنار این موضوع عبور کرد.
این استاد دانشگاه تاکید کرد: زمانی که گردشگران به اصفهان سفر می کنند دوست دارند فضای تاریخی و کهن اصفهان و ایران را در این خطه ببینند و نه یک فضای مدرن عجیب و غریب.
صفوی ادامه داد: در هر طرحی که برای شهر اصفهان و مناطق مختلف آن از جمله زاینده رود ارائه می شود باید به هویت تاریخی و تمدن ساز این شهر و نقش رودخانه زاینده رود نیز توجه شود.
همچنین به گزارش سایت فارنت، تعدادی از کارشناسان نیز اعتقاد دارند که با توجه به نقش تاریخی و حیاتی زاینده رود برای اصفهان، تحت هیچ شرایطی نباید این رودخانه تاریخی از بین برود، حتی اگر قرار باشد زیباترین و مدرن ترین سازههای معماری جایگزین آن شود.
علاوه بر این، در این طرح برای تاثیرهای نامطلوب زیست محیطی برچیدن رودخانهای که سالهای طولانی زیست بوم اصفهان را شکل داده، فکری نشده است و اینکه اگر رودخانه روزی دوباره مانند دوران اوجش خروشان شود، چه اتفاقی برای این سازه خواهد افتاد.
در طرح دانشجوی لهستانی، ابرسازهای به طول ۶ کیلومتر بر بستر زایندهرود طراحی شده که به سه طبقه تقسیم میشود. طبقه همکف رودخانه جهت ساخت و توسعه شهر پیشبینی شدهاست که حتی طرح ایستگاه مترو در آن پیشنهاد شده است.
طبقه بالای همکف و در واقع لایه رویی و بیرونی سازه به فضای سبز و ایجاد چشمانداز شهری و همچنین اتصال دو سمت رودخانه به یکدیگر اختصاص دارد. طبقه زیر همکف نیز برای پارکینگ عمومی و یا ایجاد راههایی برای دسترسی دو سمت رودخانه به یکدیگر اختصاص پیدا کرده است.
زایندهرود یا زندهرود به معنی رود زندگیبخش، بزرگترین رودخانه فلات مرکزی ایران است که از کوههای زاگرس مرکزی بویژه زرد کوه بختیاری سرچشمه گرفته و در کویر مرکزی ایران به سمت شرق حدود ۲۰۰ کیلومتر پیش میرود و در نهایت به تالاب گاوخونی در شرق اصفهان میریزد.
این رودخانه در سال های اخیر با پدیده خشکسالی، افزایش برداشت و سوء مدیریت منابع آب مواجه شده و در محل پائین دست از جمله شهر اصفهان در بیشتر ماه های سال، خشک است.