سایت نجات پاسارگاد: سال هاست که به توصیه باستانشناسان قرار است محوطه ی تاریخی تیمره برای ثبت در میراث فرهنگی جهانی آماده شود اما سازمان میراث فرهنگی نه تنها این کار را نکرده بلکه بنا به گزارش خبرگزاری های دولتی بزودی آب گیری سد «کوچری» بخش های بزرگی از تیمره را نابود خواهد کرد.

تیمره (منطقه‌ای،بین سه استان اصفهان، مرکزی و لرستان) به عنوان یکی از بزرگترین مجموعه های سنگ نگاره ایران شناخته شده است. باستانشناسان معتقدند که می توان با مطالعه در این سنگ نگاره ها به تاریخ، خط، زبان، نمادها، آیین ها و حتی محیط اقلیمی گذشتگان دسترسی پیدا کرد.

محوطه تاریخی تیمره با بیش از 21 هزار سنگ نگاره و در منطقه ای به وسعت 150 کیلومتر مربع قرار دارد. برخی از سنگ نگاره های این محوطه تاریخی حدود 40 هزار سال عمر دارند. در میان این سنگ نگاره های زیبا از پیکره های انسانی هست تا نگاره های حیوانات مختلف. و از نیایشگاه های چند هزار ساله تا رقص های دسته جمعی.

در سال 1395 بخش عظیمی از سنگ نگاره های 17 هزار ساله تیمره ، برای کشف معادن سنگ، با مجوز سازمان صنعت با لودر به طور کلی نابود شد، باران های اسیدی، و هوای آلوده بخش های دیگری از این میراث فرهنگی را ویران کرده، (در حالی که میراث فرهنگی می توانست با صرف اندکی وقت و داروهای شیمیایی مخصوص حفظ این سنگ نگاره ها، از تخریب آن ها جلوگیری کند. ) و بالاخره بخش های دیگری هم از این سنگ نگاره ها به خاطر سودجویی هایی که نامش «توسعه و عمران» گذاشته شده نابود شده اند. و حالا نوبت سد سازی است. آبگیری این سد به طور قطع دیگر چیزی برای این محوطه باقی نخواهد گذاشت تا بتوان پرونده ی آن را برای ثبت درفهرست میراث جهانی فرستاد.

بعد از این همه ضایعات، و در آستانه ی آبگیری سد، تازه روز گذشته حسینی مدیرکل میراث فرهنگی مرکزی، اعلام کرده که «در حال پیگیری برای ایجاد یک پایگاه میراث فرهنگی در این محوطه هستند تا از دست اندازی ها و تخریب های احتمالی جلوگیری کنند»!

در واقع سازمان میراث فرهنگی جمهوری اسلامی که همیشه نقش سازمان ضد میراث فرهنگی ایرانزمین را بازی کرده، همیشه همین روش را داشته یعنی هم اجازه می دهد که سدهای بیهوده، و توسعه و عمران حساب نشده میراث فرهنگی و طبیعی و محیط زیست ایران را نابود کند و هم ژست این را داشته که «می خواهد جلوی دست اندازی ها و تخریب ها را بگیرد». و کارش همیشه تهیه ی نوشدارویی بعد از مرگ بوده است.

البته این قصه سر دراز دارد و تا این حکومت فرهنگ ستیز هست، ما یکی پس از دیگری میراث نیاکان خودمان را از دست خواهیم داد. میراثی که علاوه بر اهمیت معنوی آن از نظر مادی نیز ثروتی عظیم است.