خشکسالی، بی‌آبی، تلف شدن دام‌ها و بیکاری صیادان و کشاورزان از یک سو، و هجوم ریزگردها به سبب خشکسالی تالاب هامون و حرکت شن‌های روان از سوی دیگر عرصه را برای تنفس و زندگی مردم در منطقه سیستان تنگ کرده است.

یونس دهمرده یکی از شهروندان سیستانی می‌گوید: «کافی است دوربین به دست وارد ریزگردهای سیستان شوید، آنوقت است که متوجه می‌شوید حجم بدبختی‌ها و اوضاع زندگی مردم سیستان از تصاویری که در رسانه‌ها مشاهده می‌کنید هم وخیم‌تر است. واقعیت از آنچه در عکس‌ها و فیلم‌ها می‌بینیم خیلی وخیم‌تر است و مرزنشینان به معنای واقعی در زیر خاک مدفون شده‌اند.‌‌»

دهمرده می‌افزاید: «تنها کاری که برایمان انجام می‌شود پخش تصاویر و فیلم‌های کوتاه چند دقیقه‌ای از خفه شدن‌مان است که در نهایت هیچ نتیجه مثبتی برای مردم نداشته و حتی یک نهال گز و یا یک متر مالچ‌پاشی و تثبیت شن را هم برای دلخوشی مردم انجام نداده اند‌.‌»

ایلنا می‌نویسد، مشکلات تنفسی، ریوی، عوارض و مشکلات پوستی، اختلالات بینایی و بیماریهایی از این دست، نتیجه‌ای است که بی‌آبی تالاب هامون و بی نتیجه ماندن مذاکرات برای تامین حقابه هامون، برای مردم سیستان به ارمغان آورده است.