به گزارش اسپوتنیک، درشمال غرب هند در قبیله میگهالیه، تا هنوزمادرسالاری حکمفرما است و مردان کمترین حق در زندگی ندارند. کارحتا جایی رسیده که جوانان حتی چند سازمان مدافع حقوق بشربرای مردان تشکیل دادند. امامتأسفانه یا خوشبختانه که تا اکنون هیچ کاری از دست شان پوره نیست.
در مرز تبت چین در قبیله "ماسو"، مادرسالاری از دوران باستان حکمفرما است. هر زن می تواند آزادانه هر مردی را که خواست به عنوان شوهر خود انتخاب کند و هیچکس حق مخالفت در کار های او راندارد. آنها فرزندان شان را پس از تولد به خانه نزدیکان شان ارسال می کنند و شوهر بیچاره را اغلب از خانه بیرون می کنند، زیرا دیگر به او نیاز ندارند.
در هیمالیا نیز شهرک های کوچکی از قبایل انفرادی وجود دارد که در قلمرو کشورهای مختلف پراکنده است. این مناطق شامل شمال هند، بوتان، نپال و حتی چین است. زنان این قبایل حرم واقعی برای خود ترتیب می دهند. جالب آن است که مردان بومی به این وضع عادت کرده اند و شکایتی ندارند.
در قبیله "مینانگکابا" در اندونیزیا، تمام قدرت به زنان تعلق دارد. پسران فقط 7 سال می توانند در داخل قبیله زندگی کنند. پس ازاین مدت آنها به مکتب شبانه روزی دینی اعزام می شوند. فقط در صورتی که پول کافی داشته باشند می توانند به خانه برگردند.
در پاکستان قبیله‌ای بنام "کلاشی" است که خود را اخلاف جنگجویان اسکندر مقدونی می شمارند. اسطوره ها می گوید که، بخشی از سربازان مقدونی زمانیکه در هندوکش ساکن شدند،زنان محلی را جمع کردند و یک کشور کوچک تشکیل دادند.
زندگی در"کلاشی معاصر" انسان را بیاد سرزمین پسا فمینیسم اتوپیا می اندازد که، در آن زنان می توانند شوهر و حرفه دلخواه خود را انتخاب کنند و مردان در همه چیز از همسران و دوست دختر خود حمایت می کنند!