بهارنیوز: کشمکش‌ها درباره‌ انتقال طرح پتروشیمی فیروزآباد استان فارس به یکی از شهرهای جنوبی در کنار دریا، تصویب احداث پتروشیمی در شهر یزد، ایجاد شدن گودال‌های بیش از 40 متر عمق در اطراف نیروگاه برق همدان، نشست زمین در اطراف کارخانه ذوب آهن اصفهان و فولاد مبارکه و کم کیفیت شدن آب‌های زیر زمینی، افتتاح نشدن پتروشیمی کرمان به دلیل نبود آب تنها بخش کوچکی از تلخی جام شوکرانی است که دیر یا زود بخشی از مسئولان اجرایی و مردم ایران ناچارند آن را به کام خویش فرو کنند.

گرفتاری اصلی از همان روزی آغاز شد که در نگاه بسیاری از نمایندگان مجلس شورای اسلامی احداث کارخانه فولاد، پتروشیمی و صنایع عمدتا آب‌بر از کشش فوق‌العاده‌ای برخوردار گشت و هر نماینده‌ای تلاش کرد به جای یافتن راه‌های دیگر در زمینه اشغال‌زایی به فکر امتیاز گرفتن از دولت‌های وقت و احداث کارخانه‌های بزرگ صنعتی در حوزه انتخابیه خود باشد، در چنین نگاهی مسئله آب و تهیه آب کافی برای پروژه‌های صنعتی غایب بود. از همین‌رو بسیاری از طرح‌های صنعتی از نقطه‌ جغرافیایی کارشناسی شده که معمولا در کنار دریا و آب‌های شیرین واقع شده بود، مانند احداث پتروشمی‌ها در بندر امام خمینی، آبادان، عسلویه و. . . به جایی غیرکارشناسی و با زور جابجا شد. نتیجه آنکه در چنین اوضاع و احوالی نتیجه روشن است؛ برخی از نمایندگان و مدیران ناآگاه از چنین طرح‌های زیان‌ده و مخربی به عنوان «ناموس» شهر و شهرستان خویش نام می‌برند. چرا که تمام دستاورد دوره مدیریت خویش را همین پروژه‌ها عنوان می‌کنند و دستاوردی دیگر در بخش‌های اشغال‌زایی نداشته و ندارند.

تمسخر برخی از مسئولان شهرها درباره مهاجرت از شهرها به دلیل کمبود آب، شاید در وضعیت فعلی دور از ذهن باشد، ولی وقتی همین میزان آب در لوله‌های آب قطع شد و حتی قطره‌ای آب روی دست ساکنان شماری از مناطق کشور چکه نکرد سخنان این مدیران تنها بازگو کننده کم‌دانشی و بی‌مسئولیتی آنان تعبیر می‌شود. سال گذشته خط لوله انتقال آب اصفهان به یزد توسط شماری از کشاورزان شرق اصفهان در اعتراض به بی‌آبی شکسته شد، هنوز 3 ساعت از قطع آب نگذشته بود که مسئولان شهر یزد اعلام بحران کردند، حال قرار است در همین شهر پتروشیمی احداث گردد! چنین طرح‌های همزمان نابودی شهر و میلیاردها هزینه بنیان نهادن تجهیزات صنعتی را در پی خواهد داشت.

شاید برای بسیاری از شاغلان شرکت‌های بزرگ، مدیران پروژه‌های صنعتی، شهروندان شهرهایی که در مجاورت این صنایع قرار دارند نابودی و زوال چنین کارخانه‌هایی با این همه یال و کوپال بسیار دور از ذهن و نشدنی باشد، ولی کافیست نیم نگاهی به بخش‌های شرق شهرستان اصفهان، همدان، شیراز و. . . داشته باشیم. بخش‌هایی که خالی از سکنه شدند و به غیر از خانه‌های خالی ویران شده نمایی دیگر پیش‌ رویمان نیست، به عبارتی حضور صنایع آب‌بر و همان دستگاه‌های صنعتی عظیم که روزگاری باعث افتخار نمایندگان، مدیران شهر و مردم بود اضمحلال این شهرها را با سرعتی سریعتر محقق کردند و در پی آن زوال صنعت را به همراه می‌آورد. صنایعی که بسیار بزرگ، عظیم، چشم‌نواز و گاه خیره کننده هستند ولی به دلیل نبود آب نه تنها امکان تولید ندارند، بلکه دیر یا زود به یکی از موزه‌های کارخانه‌های صنعتی تبدیل خواهند شد.

درگیری مرگبار بر سر آب در سبزوار
دوشنبه، 26 تیر ماه 1396
17-07 2017

شب گذشته در درگیری برسر آب در شهرستانک سبزوار یک کشاورز جان خود را از دست داد.

به گزارش ایلنا، شب گذشته در روستای شهرستانکِ جغتای در سبزوار، بر سر آب درگیری رخ داد.

انتقال آب شرب از این روستا به روستاهای دیگر، اعتراض ساکنان روستا را در پی داشت که منجر به درگیری شد. در این درگیری یک کشاورز جان خود را از دست داد و یازده نفر نیز زخمی شدند.

در اطلاعیه‌ای که روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار در این رابطه خطاب به خبرنگاران منتشر کرده، آمده‌است: با توجه به درج خبر درگیری روستای شهرستانک از توابع جغتای، پس ار پیگیری از بیمارستان امداد و اورژانس 115 و طبق گزارش رسیده تعداد مصدومین انتقال یافته به سبزوار 11 نفربوده که از این تعداد 3 نفر به صورت سرپایی و 8 نفر بستری و از این 8 نفر 6 نفر از اهالی روستا و 2 نفر از مامورین انتظامی بوده اند که همگی تحت درمان قرار گرفته اند. لازم به ذکر است متاسفانه در این حادثه یک نفر از اهالی روستا در محل فوت کرده اند.