امیر اسدالله‌زاده عضو تیم ملی پاورلیفتینگ ایران که در مسابقات جهانی نروژ شرکت کرده بود، از بازگشت به ایران خودداری کرده و برای درخواست پناهندگی راهی آلمان شده است. هفته گذشته نیز امیر غلام‌زادگان و علیرضا پیری دو ملی‌پوش فیتنس چلنج ایران پس از پایان مسابقات جهانی در اسپانیا، حاضر نشدند به ایران برگردند.

سه فرار از یک فدراسیون در مدت زمانی کوتاه، باعث شد سفر تیم ملی پرورش اندام به لبنان با دستور وزارت ورزش لغو شود. این تصمیم ناگهانی منجر به درگیری شدید ملی‌پوشان با مسئولین فدراسیون شد که انعکاس گسترده‌ای در رسانه‌ها داشت.

امیر اسدالله‌زاده در گفتگوی اختصاصی با رادیو فردا، درباره دلایل فرار از اردوی تیم ایران در نروژ گفت: «سرپرست تیم سردار رضا فیروزی اصرار داشت پیراهنی را بپوشیم که عکس قاسم سلیمانی روی آن نقش بسته. گفتم این اقدام با مقررات ورزشی در تضاد است و منجر به محرومیت‌مان خواهد شد اما تهدید کرد که اگر امتناع کنم، در ایران با برخورد جدی مواجه خواهم شد».

اسدالله‌زاده که دو طلا و دو نقره آسیا را به گردن آویخته، می‌گوید: «به سردار فیروزی که نایب رئیس فدراسیون پرورش اندام است گفتیم آب بخرد اما ایشان گفت بروید و در توالت آب بخورید! این شان قهرمانان ورزش ایران است. اگر بودجه کم بود چرا ۸ نفر همراه شامل حراست را با چهار ورزشکار به نروژ فرستاده‌اند؟ چرا بودجه ورزش را برای هزینه گزاف هتل و بلیت آن هشت نفر هزینه کردند؟».

قهرمان ۷۴ کیلوگرم پاورلیفتینگ آسیا اضافه کرد که سردار فیروزی در فرودگاه، مسئولیت ۵۰ کیلو بار اضافه یکی از کارمندان سفارت جمهوری اسلامی در نروژ را متقبل شد و جزو بار ورزشکاران حساب کرد.

اسدالله‌زاده که سابقه حضور در مسابقات جهانی کانادا و بلاروس را هم دارد، درباره موج پناهندگی ورزشکاران گفت: «ورزشکار بودن برای مقامات کشور مهم نیست. آنها ورزشکار را بَرده می‌خواهند. اولویت با کسانی است که پیرو نظام باشند. از مسئول تا ورزشکار، همه باید باجِ خودشان را به نظام بدهند وگرنه طرد می‌شوند».

او با انتقاد از رئیس فدراسیون پرورش اندام گفت: «آقای نصیرزاده مثل سایر مسئولین ورزش، منافع شخصی را در اولویت قرار می‌دهد تا پستش را حفظ کند. مثلاً وقتی فساد مالی در هیئت استانی را افشا کردم، گفت نمی‌توانم با آنها درگیر شوم چون در انتخابات بعدی به رای‌شان نیاز دارم.»

امیر اسدالله‌زاده چه احساسی دارد از اینکه دیگر نمی‌تواند به نام ایران در مسابقات ورزشی شرکت کند؟ می‌گوید: «کشورم را دوست دارم اما حتی نتوانستم با خانواده‌ام خداحافظی کنم. در گذشته دو بار برای تامین هزینه‌های شرکت در مسابقات جهانی، اتومبیلم را فروختم. مربی نداشتم و حتی یک میله هالتر در اختیارم نبود. هیئت کرمان حاضر نشد از تجهیزاتش به من قرض بدهد».

او در مصاحبه با رادیو فردا تاکید می‌کند: «اگر در مراسمی که در کرمان برای قاسم سلیمانی برگزار می‌کردند حاضر می‌شدم و اگر در این سال‌ها اهل باج دادن بودم، با این همه مدال با خانواده‌ام در یک خانه ۴۵ متری زندگی نمی‌کردم».