خانم لاما از کمپ کوهپایه تا بالاترین نقطه کوه اورست را فقط در ۱۴ ساعت طی کرد. (فیلم زیر)

او می‌گوید: «در قله احساس خوشحالی کردم اما شادی بیشتری حس نکردم.»

یک هفته بعد از صعود موفق، هنوز می‌توان لکه‌های سیاهی که در اثر سرمای شدید در پوست ایجاد می‌شود را روی صورتش دید.

این زن ۳۲ ساله که مادری مجرد است این اواخر از دفتر بی‌بی‌سی در کاتماندو دیدن کرد و داستان خارق‌العاده زندگی‌اش را برای همکاران ما در سرویس نپالی تعریف کرد.

لاما تنها دوساله بود که مادرش را از دست داد و پدربزرگش او را بزرگ کرد. او هیچ نوع تحصیلات رسمی ندارد و هشت سال از کودکی را مشغول مراقبت و نگهبانی از گاومیش‌هایی که بود در منطقه گورخا در ارتفاعات نپال چرا می‌کردند.

او در کودکی هیچ رؤیای بزرگی نداشت. در سیزده‌ سالگی تصمیم گرفت مسیری که خواهرش رفته بود را پی بگیرد. او برای راهبه شدن، راهی کاتماندو شد.

اما بعد از چند روز اقامت با خواهرش، متوجه شد این زندگی با او جور درنمی‌آید.

می‌گوید: «من به دویدن در کوه‌های بلند عادت داشتم اما زندگی در صومعه راهبان، محدودیت‌های خودش را داشت.»

او بعد از مدتی به‌عنوان اولین زن در هلیکوپتر نجات مشغول به کار شد و با کمک یک طناب بلند متصل به هلیکوپتر، کوهنوردان آسیب‌دیده را نجات می‌داد.

بااین‌وجود، کوهنوردی یک نوع ماجراجویی هیجان‌انگیز است و می‌تواند خطرناک هم باشد.

او می‌گوید: «اورست کوه عظیمی است. باید قدرت و سلامت بدنی بالایی داشته باشید. تیمی خوب باید شما را همراهی کند. هوا برای صعود مساعد و شرایط کوهستان هم مناسب باشد.»

تیم لاما، ترافیک کوهنوردانی که سر راه خواهد بود، شرایط آب‌وهوا، احتمال وقوع بهمن را از قبل بررسی و برای آن برنامه‌ریزی کرده بود.

در گروه مردان کوهنورد صعودکننده به قله اورست، بالاترین رکورد متعلق به لاگپا گلو شرپا در سال ۲۰۲۳ با ۱۰ساعت و ۵۶ دقیقه است. این رکورد هنوز شکسته نشده است.

هم تندی و هم فونجو ژانگمو لاما فکر می‌کنند روزی این رکورد هم شکسته خواهد شد.

لاما با لبخندی از ته دل می‌گوید: «اگر کسی رکورد من را بشکند، عالی می‌شود. من واقعاً خوشحال می‌شوم.»