سایت تجارت نیوز نوشت: داروی نسیه در داروخانه، اتوبوس‌خوابی، ویلچر فروشی و… همه اینها روی دیگر فقر است که حالا در جامعه خود را نشان می‌دهد.بر اساس داده‌های مرکز آمار ایران، در تابستان امسال نرخ بیکاری جمعیت ١۵ ساله و بیش‌تر ٩/۶ درصد بوده که نسبت به فصل بهار ١۴٠٠، ۸/. واحد افزایش داشته است.

البته درآمد بسیاری از شاغلان نیز کفاف هزینه‌های جاری را نمی‌دهد. حداقل حقوق وزارت کار سال ۱۴۰۰، دو میلیون و ۶۵۵ هزار تومان است و قیمت کالا و خدمات هم افزایشی است. شرایطی که گذران زندگی را برای برخی سخت کرده است. حالا برخی حتی هزینه‌ دارو را قسطی به داروخانه پرداخت می‌کنند.

درمان قسطی!
«صاحب یک داروخانه قدیمی در جنوب تهران، دفترچه‌ای را ورق می‌زند و ۵ صفحه نشانم می‌دهد از فهرست نسیه‌بگیرهای دارو؛ ۳۷ نفر. جلوی اسم هر نفر، رقم بدهکاری‌اش را نوشته؛ ۱۰۰ هزار تومان، ۴۵۰ هزار تومان، ۷۵۰ هزار تومان، ۴ میلیون و ۳۲۷ هزار تومان… . صاحب داروخانه، ساکن همان محل است، نسیه‌بگیرها هم اغلب، ساکن همان محل. همه را می‌شناسد.» این بخشی از گزارش روزنامه اعتماد است که بر اساس آن برخی به درمان قسطی روی آورده‌اند.

در ادامه این گزارش آمده است که حتی برخی از کارمندان داروخانه ۱۳ آبان برای کمک به بیماران بخشی از حقوق خود را برای کمک به بیماران نیازمند می‌بخشند. پولی که ممکن است بخشی از هزینه داروی یکی از بیماران شود یا حتی هزینه رفت‌وآمد آنها!

اتوبوس‌خوابی در پایتخت!
فقر اما تنها به درمان قسطی ختم نمی‌شود. هفته گذشته نیز تجارت‌نیوز در گزارشی از اتوبوس‌خوابی و بی‌آرتی(BRT) خوابی نوشت: «۱۲ هزار تا ۲۵ هزار تومان هزینه یک شب بی‌آرتی خوابی در تهران است. بسیاری به جای اجاره خانه اینجا می‌خوابند. البته بی‌آرتی خوابی چندان هم راحت نیست، حداقل تا صبح باید پنج بار اتوبوس‌ عوض کنند و چند دقیقه بین هر بار پیاده و سوار شدن سرما را تحمل کنند.»
بر اساس این گزارش هزینه اجاره مسکن بالا رفته و برخی شب‌ها به اتوبوس پناه می‌برند تا آنجا بخوابند و شب را به صبح برسانند.

ویلچرفروشی معلولان
اواخر مهرماه نیز تجارت‌نیوز در گزارشی از ویلچرفروشی معلولان نوشت. « مستمری افراد دارای معلولیت که تحت پوشش بهزیستی هستند، هر نفر حدود ۳۵۰ هزار تومان است، آنقدر ناچیز که به سختی می‌توانند گذران زندگی کنند.»بهروز مروتی، مدیر کمپین معلولان گفته بود: «در دوره کرونا و با این تورم افسارگسیخته، شرایط زندگی برای برخی از معلولان آنقدر سخت شده که به ویلچرفروشی روی آورده‌اند.»به نظر می‌رسد شرایط اقتصادی حلقه را بر خیلی‌ها تنگ‌ کرده است. حالا دیگر فقر چهره‌های جدیدی از خود در خیابان‌های شهرها نشان می‌دهد.