دولت بی‌دشمن، مردم را دشمن می‌گیرد

رادیو فرانسه امروز در گزارشی نوشت: در پی حملات هماهنگ و بی‌سابقه‌ی اسرائیل به زیرساخت‌های هسته‌ای، نظامی و امنیتی جمهوری اسلامی، رهبران تهران که نتوانستند پاسخی متناسب با اظهارات شان به این حملات بدهند در اقدامی جبران‌جویانه، موجی از سرکوب داخلی به‌راه انداخته‌اند که در صدها بازداشت، اتهامات سنگین جاسوسی به سود موساد و احکام شتاب‌زده‌ی اعدام خلاصه شده است.

اعدام‌های شتاب‌زده برای بازسازی اقتدار

در نخستین هفته‌ی پس از این حملات، دست‌کم شش زندانی با اتهاماتی نظیر «جاسوسی برای اسرائیل» و «همکاری با دولت متخاصم» اعدام شده‌اند. تنها در بامداد سه‌شنبه، ساعاتی پس از پذیرش آتش‌بس با اسرائیل یا در اصل به رسمیت شناختن ناگزیر این کشور، سه زندانی سیاسی کرد ــ ادریس عالی، آزاد شجاعی و رسول احمد رسول ــ در زندان ارومیه به دار آویخته شدند. اتهام رسمی آنان: «افساد فی‌الارض از طریق همکاری با اسرائیل»، در فقدان کمترین فرآیند قضایی شفاف.

پیش از آن، افراد دیگری در زندان‌های قزل‌حصار، اصفهان و شیراز اعدام شده بودند، که پرونده‌هایشان همگی به شکلی مبهم با فعالیت‌های ادعایی علیه امنیت ملی و جاسوسی برای موساد گره خورده بود.

بیش از ۷۰۰ بازداشت: عملیات امنیتی یا تصفیه حساب سیاسی؟

مقامات نظامی و امنیتی از بازداشت بیش از ۷۰۰ نفر در فاصله‌ی دوازده روز خبر داده‌اند؛ عددی بی‌سابقه حتی در قیاس با روزهای پس از خیزش‌های سراسری سال‌های گذشته. بازداشت‌ها عمدتاً در استان‌های کرمانشاه، اصفهان، خوزستان، فارس و لرستان متمرکز بوده‌اند.

اتهامات بازداشت‌شدگان از طیف گسترده‌ای تشکیل شده است: از «هدایت پهپادهای انتحاری» و «ساخت بمب دست‌ساز» گرفته تا «ارسال اطلاعات از مراکز نظامی». اما بر مبنای گزارش‌های میدانی و گفته‌های خانواده‌ها، بسیاری از بازداشت‌شدگان از چهره‌های شناخته‌شده‌ی جنبش اعتراضی «زن، زندگی، آزادی» هستند که این بار نه به‌جرم شعار دادن، بلکه به اتهام «جاسوسی» از نو گرفتار شده‌اند.

تصفیه‌ی خاموش: معترضان دیروز، جاسوسان امروز

گزارش‌های متعددی تأیید می‌کنند که بخشی از این بازداشت‌ها به‌شکلی هدفمند علیه معترضان پیشین سازماندهی شده‌اند. نظامی که حافظه‌ای انتقام‌جو دارد، حال با تغییر عنوان اتهام از «اغتشاش» به «جاسوسی»، زمینه‌ی حذف فیزیکی مخالفان خاموش را فراهم ساخته است.

در این بازی حقوقی بی‌دادگر، پرونده‌ها همچون همیشه پشت درهای بسته از مسیر دادگاه انقلاب می‌گذرند، اما آن‌چه صادر می‌شود نه «حکم»، که «بلیت یک‌سره‌ی مرگ» است.

سایه‌ی مرگ بر سر احمدرضا جلالی

در همین فضا، نگرانی‌ها درباره‌ی اجرای حکم اعدام احمدرضا جلالی ــ پزشک، استاد دانشگاه و پژوهشگر ایرانی‌سوئدی ــ نیز افزایش یافته است. او که سال‌هاست در بند امنیتی نگهداری می‌شود، به‌تازگی از زندان اوین به محل نامعلومی منتقل شده است. بسیاری بیم دارند که جلالی، که پیش‌تر نیز اتهام «همکاری با اسرائیل» به او نسبت داده شده بود، به‌زودی در فهرست قربانیان این موج قرار بگیرد.

دولت بی‌دشمن، مردم را دشمن می‌گیرد

جمهوری اسلامی، در مواجهه با ضربات فنی و اطلاعاتی اسرائیل، آن‌جا که توان پاسخ ندارد، به درون مرزها بازمی‌گردد تا ترس را احیا کند؛ ترسی که شاید زمانی حافظ بقا بود، اما امروز بیش از هر چیز، نشانه‌ی هراس حکومت از تزلزل درونی خویش است.

اعدام‌های فله‌ای، بازداشت‌های گسترده، و اتهامات بی‌پرونده، اگرچه موقتاً نمایش «اقتدار» فراهم می‌آورند، اما آن‌چه در زیر این نمایش می‌سوزد، مشروعیت فروریختۀ نظام است؛ مشروعیتی که دیرزمانی‌ست با زبان گلوله و طناب دار جایگزین شده است.