امسال گوهر اندیشه ای که در قلب یلدای زیبای ما نهفته، بیشتر از سال های گذشته قابل درک است:

مبارزه لشکریان روشنایی و مهر، با مرگ اندیشان تاریکی؛ و پیروزی ناگزیر روشنایی.

نیاکان ما با توجه به عناصر طبیعت، باور داشتند که هر تاریکی و بیدادی در نهایت در برابر مهربانی خورشیدی که گوهر همیشه جاودان فرهنگ ماست، فرو خواهد ریخت.

و چنین بود که در آستانه ی بلندترین و تاریک ترین شب زمستان، درختان همیشه سبز سروشان را آذین می بستند، و تا بامدادان، در کوچه و خیابان و بلندی های شهر، دمیدن خورشیدی را جشن می گرفتند، که بر تاریکی و برودت پیروز خواهد شد.

خورشید ستیزان، قرن هاست مردمان ما را گمراه کرده اند، که یلدا و دیگر جشن های ملی ما خانگی و خانوادگی ست؛ چرا که هراس شان همه از همبستگی، شادمانی و به ويژه برون شد زنان ما از خانه بوده است.

امسال که هم یلدایمان جهانی شده، و هم لشگریان روشنایی ما به پا خاسته اند، بیایید چون نیاکانِ نیک کردارمان، و چون مردمان متمدن امروزی، در یکی از مهم ترین جشن های ملی مان، به کوچه ها و خیابان ها بریزیم و با سرود و شادمانی (که همیشه ترس بر جان اهریمن صفتان می اندازد) فرو ریختن اهریمن تاریکی را تماشا کنیم و بامدادان به خورشید روشنایی بخش آسمان سرزمین مان خوش آمد بگوییم.