این در حالی است که منابع نزدیک به این کنشگران می‌گویند اغلب آنان در طول بازداشت تحت فشارهای سنگین بازجویی، ضرب‌وشتم، تعرض جنسی، تهدید به مرگ و اعدام مصنوعی قرار گرفته بودند. یکی از همین فعالان زن دربارهٔ نحوه دادرسی این پرونده توسط محمد صادق ایران‌عقیده چنین نوشته است: «آیا نباید نگران پرونده‌هایی باشیم که قرار است دست کسی برود که حتی نزدیک‌ترین همکارانش از او به خوبی یاد نمی‌کنند و بسیاری او را از قاضی صلواتی هم بدتر می‌دانند؟»

رادیوفردا در پیگیری نحوهٔ بازداشت و برخورد با این فعالان حقوق زنان در استان گیلان به اطلاعاتی در این زمینه دست یافته است که نشان‌دهندهٔ شدت برخورد نیروهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی با این زنان است.

براساس اطلاعاتی که به رادیوفردا رسیده، نیروهای امنیتی هنگام بازداشت فروغ سمیع‌نیا، درِ خانهٔ او را شکستند و خود او را نیز مورد ضرب‌وشتم قرار دادند به‌گونه‌ای که دست او زخمی شد.

همچنین در ادارهٔ اطلاعات برای تهدید او صحنهٔ اعدام نمایشی خودش را اجرا کردند. در هنگام بازجویی تهدید به اجرای حکم شلاق شد و بارها با فحش‌های رکیک جنسی از طرف بازجو مواجه شد.

فروغ سمیع‌نیا سرانجام شش روز پس از بازداشت توانست با خانوادهٔ خود تماس بگیرد. روز بیستمي بازداشت، درحالی‌که همچنان در انفرادی به سر می‌برد، در اثر فشارهای واردشده به بیمارستان پورسینای رشت منتقل شد و چند ساعتی در بیمارستان بستری بود.

هنگام بازداشت و تفتیش منزل متین یزدانی که دانش‌آموختهٔ جامعه‌شناسی، معلم، عکاس و فعال حقوق زنان و کودکان در رشت است، مادر او دچار حملهٔ پنیک شد اما اجازهٔ رسیدگی به وضعیت وخیم او داده نشد.

در تمام مدت بازجویی در ادارهٔ اطلاعات، بارها مورد توهین، تهدید جسمی و جنسی از جمله تهدید به فرستادن او به بیمارستان اعصاب و روان و خوراندن و تزریق دارو و تهدید به زدن شلاق قرار گرفت.

از وضعیت سلامت مادر متین یزدانی نیز به‌عنوان ابزاری برای ایجاد فشار روانی بر او در بازجویی‌ها استفاده می‌شد. در اثر فریادهای عامدانهٔ بازجو، گوش چپ او دچار آسیب پایدار شنوایی شد اما با وجود تأیید پزشک زندان، از دسترسی به خدمات درمانی در مدت بازداشت محروم ماند.

در هنگام تفتیش خانهٔ آزاده چاوشیان، مهندس کامپیوتر و مدرس موسیقی کودکان، حال مادرِ او نیز به دلیل هجوم نیروهای مرد و رفتار خشن آن‌ها وخیم شد. هنگام انتقال آزاده چاوشیان به ادارهٔ اطلاعات، دستبند را طوری به دست او زدند و او را در راه‌‌پله‌ها کشیدند که دست او زخمی شد و پایش آسیب دید.

بازجویی‌‌های مکرر و طولانی از او در اداره اطلاعات اغلب با اهانت، توهین جنسی و تهدید خانواده و رساندن آزار جسمی به او همراه بود. او به‌دلیل مشکل گوارشی در طول بازداشت در اطلاعات قادر به غذا خوردن هم نبود.

نگین رضایی، دانش‌آموختهٔ روان‌شناسی بالینی، هنگام بازداشت به‌ دلیل خشونت مأموران‌ از ناحیهٔ پا زخمی شد. در هنگام بازجویی‌ها با تخطئه و تحقیر، تهدید به اجرای حکم اعدام و شلاق به دنبال اتهام‌های واهی و همچنین انتقال اخبار ساختگی دربارهٔ وضعیت و سلامت خانواده، مورد شکنجهٔ روانی قرار گرفت.

همچنین به‌دلیل عدم رعایت محدودیت‌های غذایی او که گیاهخوار است و تحمیل اعتصاب غذای اجباری، مورد فشار مضاعف روانی و جسمی قرار گرفت.

شیوا شاه‌‌سیاه، گرافیست و طراح صحنه و لباس، همراه با فشار فیزیکی و تهدید بازداشت شد. در بازجویی‌ها از اطلاعات شخصی گوشی همراهش که ربطی به اتهامات او نداشت، برای تهدید و ارعاب و تحقیر جنسی او استفاده ‌می‌شد.

شیوا شاه‌سیاه به همین دلیل در طول دوران بازداشت تهدید به خشونت فیزیکی و مرگ نیز شده بود.

هومن طاهری از همان لحظه‌ٔ اول بازداشت از سوی مأموران به‌شدت مورد ضرب‌‌وشتم قرار گرفت. در تمام سه روز حضور در ساختمان اطلاعات دستبند و پابند داشت و دائماً مورد ضرب‌وشتم و توهین جنسی قرار گرفت و یک بار هم نمایش اعدام مصنوعی را در مورد او اجرا کردند.

آقای طاهری را بعد از سه روز به بند معروف به «سگدونی» در زندان لاکان منتقل کردند و طی انتقال به این بند نیز مورد ضرب‌وشتم و تعرض جنسی قرار گرفت که منجر به شکستن یکی از دندان‌ها و کبودی گردن او شد.

سارا جهانی، دکتر داروساز، با یورش خشونت‌آمیز مأموران به منزل شخصی‌اش با ضرب‌وشتم بازداشت شد و پس از گذراندن ۴۷ روز حبس، انفرادی و بازجویی، در تاریخ ۹ مهر از زندان لاکان رشت آزاد شد.

او به اتهام اجتماع و تبانی به سه سال و شش ماه و یک روز حبس و همچنین به اتهام عضویت در گروه به دو سال و هفت ماه و ۱۶ روز حبس محکوم شد. حکم او عیناً در دادگاه تجدیدنظر تأیید شد.