قبل از انتخابات سال ۹۸ بود که علی‌اکبر رائفی‌پور در یکی از سخنرانی‌هایش با اشاره به مدل حاکمیت چینی، اعلام کرد در ایران هم می‌توان با تکیه به اقلیتی محدود، اکثریتی خاموش را مدیریت کرد. حیرت‌انگیز اینکه علی‌اکبر رائفی‌پور ۴ سال پس از آن سخنرانی در شمایل مهم‌ترین چهره لیست‌ساز انتخابات مجلس ۱۴۰۲، وظیفه رتق و فتق امور افراط‌گرایان (اصولگرایان سابق) را به دست گرفته و مجلس دوازدهم را با حضور اعضای جبهه پایداری و ‌مصباحیون شکل می‌دهد.

این روزنامه با هشدار نسبت به پیامدهای انتخابات قلابی خامنه ای نوشت: اصول‌گرایان رادیکال از وقتی کار را به دست گرفته‌اند، فقط کمک کرده‌اند به رادیکال شدن بخش مدنی و متوسط جامعه و قدرتمند شدن رویکردهای برانداز. در واقع با نیرویی وارد ستیز شده‌اند که در گوشه‌ ای نشسته تا لحظه مناسب را دریابد. در این وضعیت گسل‌های خطرناکی در جامعه به حرکت در می‌آید.

روزنامه هم‌میهن نوشت: عمیق‌تر شدن در آمار و اعداد انتخاباتی بیانگر نوعی بحران نمایندگی سیاسی در ایران نیز هست. اگر در گذشته نمایندگان مجلس می‌توانستند ۱۰ تا ۲۰ درصد از مردم را نمایندگی کنند، اکنون آنها تنها نماینده ۵ تا ۱۰ درصد از مردم خواهند بود. شرایطی که در آن بحران نمایندگی سیاسی در کنار بحران ناکارآمدی وجود داشته باشد، مستعد بروز بحران های سیاسی، اجتماعی و امنیتی بزرگ‌تر خواهد بود و این وضعیت یک تهدید برای امنیت ملی است.