بازتاب زندگي: ساختن يک زندگي معمولي براي کارمندان آرزويي است که رسيدن به آن با صرفه‌جويي و پس انداز چندين سال زمان مي‌برد، در اين ميان داشتن حداقل‌هايي مانند خانه و ماشين يکي از ملزومات ساختن اين زندگي معمولي است. بين اين دو گزينه خريدن خانه معمولا سال‌ها و حتي در بسياري موارد تا رسيدن سن بازنشستگي طول مي‌کشد اما در اين چند سال اخير به لطف شرکت‌هاي خودروسازي داخل و توليد ماشين‌هاي ارزان قيمتي مانند پرايد و در کنار آن پرداخت وام‌هاي متفاوت خودرو کارمندان به راحتي مي‌توانستند ماشين دار شوند. اما اين روزها با قيمت‌هاي غيرمنطقي و نجومي در بازار خودرو مي‌توان گفت داشتن ماشين هم مانند خريدن خانه براي کارمندان تبديل به يک روياي دور شده است. يک کارمند ساده را در نظر بگيريد که در ماه 700 هزار تومان درآمد دارد اگر فرض را بر اين بگيريم که اين فرد در طول ماه حتي يک هزار توماني از حقوقش را خرج نکند يعني اجاره خانه ندهد، براي فرزندش لباس نخرد و خرج تحصيلش را ندهد، خبري از پس‌انداز نباشد و کل خانواده به عنوان غذا هوا بخورند فکر مي‌کنيد چه قدر زمان مي‌برد تا اين کارمند بتواند يکي از ارزانترين خودروهاي ايراني يعني پرايد را داشته باشد؟ با يک حساب و کتاب سرانگشتي مشخص مي‌شود که 24 ماه يعني 2 سال طول مي‌کشد تا يک کارمند ساده با حقوق ماهي 700 هزار تومان صاحب يک پرايد که اين روزها 17 ميليون تومان است شود! اين در حالي است که پرايد جزو يکي از ارزانترين خودروهاي ايراني است که کيفيت مناسبي ندارد و اگر اين کارمند بخواهد يک ماشين ديگر بخرد بايد براي سمند ال ايکس که حدود قيمتش اين روزها 26ميليون تومان است 37 ماه، براي ال نود که 35 ميليون تومان است 50 ماه، براي پژو 206 تيپ دو که 37 ميليون تومان قيمت دارد حدود 53 ماه و براي مگان به عنوان يک خودروي لوکس که در بازار ماشين‌هاي گران قيمت در ايران با قيمت 75 ميليون تومان شايد ارزان ترين نوع باشد 107 ماه يعني نزديک به 9 سال صبر کند. کارمند ديگري که حقوقش از سطح معمول بالاتر است و در ماه يک ميليون و نيم درآمد دارد وضعش براي خريد ماشين از دو گروه ديگر بيشتر است، اين کارمند اگر تمام حقوقش را براي خريد ماشين کنار بگذارد براي پرايد 131 بايد 11 ماه، سمند ال ايکس 24 ماه، ال نود 23 ماه، 206 تيپ 2 نزديک به 2 سال و مگان 50 ماه صبر کند. اين در حالي است که پرايد تا پيش از اين به عنوان تنها ماشيني شناخته مي‌شد که با وجود کيفيت بد به دليل قيمت مناسب تقريبا تمام طبقات جامعه توانايي خريد آن را داشتند و يا پژو 206 به عنوان يکي از معدود خودروهاي لوکسي شناخته مي‌شد که طبقه متوسط توانايي خريد آن را داشت اما اين روزها تمام اين روياها نقش بر آب شده اند. حالا بماند خودروهاي لوکس و گران‌قيمت خارجي که در ايران توليد نمي‌شوند و با توجه به نوسانات قيمت دلار هر روز يک قيمت نجومي و عجيب و غريب پيدا مي‌کنند و شايد يک کارمند ساده براي خريدن يکي از اين ماشين‌ها بايد چيزي نزديک به 700 ماه منتظر بماند تا صاحب يکي از آنها شود البته به اين شرط که در تمام اين مدت نه غذا بخورد، نه اجاره خانه و کرايه تاکسي بدهد و تمام حقوق 700 هزار توماني‌اش را پس‌انداز کند.

همه اينها در حالي است که با وجود اينکه حقوق يک کارمند 8 سال پيش تفاوت آن چناني با درآمد الانش نداشت خريدن ماشين بسيار آسان تر به نظر مي‌رسيد چرا که در سال 1383 پرايد را با 6 ميليون تومان، بالاترين مدل پژو 206 را با 12 ميليون تومان، سمند را با 11 ميليون تومان و يک پيکان را تنها با 5 ميليون تومان مي‌شد خريد که به اين معناست که کارمندي با حقوق ماهي 500 هزار تومان تنها با حقوق يک سالش مي‌توانست صاحب يک پرايد صفر شود که تازه آن زمان جزو خودروهاي خوب محسوب مي‌شد!البته با توجه به اينکه تغيير قيمت خودرو از امروز آغاز شده است انتظار مي‌رود اين انتظارها تغييرات جزئي پيدا کنند اما اين تغييرات قطعا دردي از طبقه کارمند جامعه کم نمي‌کنند.