امسال سایت‌های تاریخی با افزایش نرخ بلیت‌ ‌شرایط متفاوتی را تجربه می‌کنند. برخی از کارشناسان گران شدن بلیت‌ را متناسب با خدمات بالا سودمند اعلام می‌کنند اما برخی دیگر دو نرخی شدن اماکن تاریخی را مانعی برای بازدید خانواده‌ها در ایام تعطیلات می‌دانند.

خبرگزاری میراث‌فرهنگی ـ‌ گروه میراث‌فرهنگی ـ نرخ بلیت‌ سایت‌های تاریخی تا 3 برابر افزایش یافته، این افزایش بی‌سابقه را اما کارشناسان میراث‌فرهنگی تایید نمی‌کنند چراکه به اعتقاد آن‌ها هیچ برنامه کارشناسی شده‌ای پشت این افزایش قیمت وجود نداشته است.

به‌گزارش CHN، سایت‌های تاریخی متروکه می‌شوند اگر بازدیدکنند‌ه‌ای نداشته باشند. ولی سایت‌های تاریخی قطعا تبدیل به مخروبه می‌شوند اگر میزان بالای بازدید کننده چگونگی برخورد با آثار تاریخی را ندانند. درحال‌حاضر سایت‌موزه‌های تاریخی کشور با دو موضوع متفاوت مواجه‌اند.

معاون میراث‌فرهنگی کشور اعلام کرده است که نرخ بازدید از سایت‌های تاریخی که در فهرست جهانی یونسکو ثبت شده‌اند، برای خارجی‌ها ۲۰هزار تومان و برای ایرانی‌ها دوهزار تومان است. همچنین مبلغ ورودی موزه‌ها برای اتباع خارجی ۱۰هزار تومان و برای اتباع ایرانی، یک‌هزار و پانصد تومان تعیین شده است.

این خبر اما با مخالفت جامعه تورگردانان ایران و کارشناسان و حتی باستان‌شناسان ایرانی مواجه شد. چراکه به ‌اعتقاد آن‌ها، دونرخی شدن بلیت‌ سایت‌های تاریخی تا حدودی مانع از بازدید مردمی که از اماکن تاریخی می‌شود و این درحالی است که در موزه‌های خارج از کشور چنین نرخی بی‌معناست.

«میلاد وندایی» باستان‌شناس، افزایش نرخ بلیت‌ سایت ها و محوطه‌های تاریخی را کارشناسی ندانست. او معتقد است، گرانی بلیت‌ها روی کاهش متقاضی و میزان بازدید‌کنندگان تاثیرگذار است. این‌درحالی‌است که نرخ‌ بلیت‌ها در سراسر کشور تا سه‌برابر افزایش یافته، اما در سایت‌های تاریخی به‌قدری بی‌نظمی حاکم است که حتی اقدامی جهت چاپ و توزیع بلیت‌های جدید صورت نگرفته است، و هنوز از بلیط های صد و پنجاه و پانصد تومانی استفاده می شود.

او ادامه داد، از آنجایی‌که در تعطیلات و ایام نوروز، سفرهای خانوادگی رواج بیشتری دارد، شرایط بازدید از سایت‌های تاریخی تهران و استان‌های کشور سخت می‌شود. چرا که یک خانواده پنج نفره در مجموع برای بازدید از مجموعه تاریخی یک شهرستان می بایست بیش از چهل یا 50 هزار تومان بپردازد و اگر بر دامنه و شمار بازدید‌ها از اماکن افزوده شود هزینه‌ سنگینی تلقی می‌شود که در شرایط فعلی برای بسیاری از خانواده‌ها مقرون به صرفه نیست، زیرا با یک حساب سر انگشتی یک خانواده در یک سفر چند روزه، به نحو متفاوتی می تواند از این پول بهره ببرد. البته این ریشه در مشکلات فرهنگی جامعه ی ایران دارد و برای اصلاح آن نیز از سوی سازمان میراث فرهنگی هیچ گونه اقدام مناسبی انجام نمی گیرد؛ سازمان میراث فرهنگی می تواند همانند راهنمایی و رانندگی بخشی از درآمدهای آثار باستانی را که به حساب دولت واریز می شود به ساخت تیزر های تلویزیونی و تبلیغات جمعی اختصاص دهد تابتواند به مرور زمان در راستای حفظ و احیای آثار باستانی فرهنگ سازی کرده و قدمی شایسته بردارد.

وندایی با اعتقاد بر اینکه در موزه شوش دو در برای فروش بلیت‌ درنظر گرفته شده تاکید می‌کند: اگر افزایش نرخ‌های بلیت در جهت رسیدگی به وضعیت آثار تاریخی انجام بگیرد بسیاری از مشکلات محوطه‌ها و سایت‌های تاریخی رفع خواهد شد اما با توجه به اینکه در موزش شوش دو در برای فروش بلیت در نظر گرفته شده و موزه شوش و قلعه فرانسوی‌ها را به‌طور جداگانه باید بازدید کرد اما وضعیت محوطه نه‌تنها نابسامان است که انبوهی از زباله‌ را می‌توان در معرض دید گردشگران مشاهده کرد.

از طرفی هزینه های انجام شده نیز نشان از عدم کارشناسی و نبود ناظر بر این هزینه ها دارد. برای نمونه در پایگاه نوشیجان که در دشتی باز قرار گرفته و دورتادور آن روستا یا آبادی مناسبی نیست، وسایل ورزش صبحگاهی نصب شده است!! در حالی که به ندرت پیش می آید که کسی در صبحگاه به دیدن این اثر برود و بسیاری نمونه های دیگر.

درآمد حاصل از فروش بلیط محوطه های باستانی و تاریخی در سال های گذشته به چند ده ملیارد می رسد که با افزایش سه برابری قیمت ها، این درآمد رشدی چشم گیر داشته است. اما متاسفانه این درآمد به ندرت برای همین محوطه ها هزینه می شود و یا این که هزینه های پژوهشی سازمان میراث فرهنگی و پژوهشکده ی باستان شناسی دیگر رسماً تعطیل شده است. حال این درآمد صرف چه هزینه هایی می شود، بر ما پوشیده است.