ایسنا: همان‌طور که می‌دانید، وعده باید رأی‌آور باشد، یعنی در تعداد زیادی از مردم حس هم‌دلی و مشارکت ایجاد کند. درست است که اینترنت کشور و سرعت آن و فیلترینگ آن مشکلات فراوانی دارد، ولی صحبت درباره‌ی اینترنت و سرعت آن برای کافه‌ و عامه‌ی مردم ملا‌ل‌آور است! یعنی مردم برای اینترنت پرسرعت و کم‌فیلتر به کسی رأی نمی‌دهند؛ بلکه رأی را برای کسی به صندوق می‌ریزند که وعده‌های مالی خوب بدهد و توجهش به جیب مردم و ایضا شکم مردم باشد!

بنده خودم به عنوان روزنامه‌نگار و طنزنویس قبول دارم که اینترنت مهم است، اما اگر نامزدی با وعده اینترنت به صحنه بیاید، نهایت آرای روزنامه‌نگاران و فعالان فرهنگی و دانشجویان را مثلا جمع می‌کند، ولی اگر نامزدی با وعده‌ی روغن ارزان به میدان بیاید، آرای همه را جمع می‌کند! اگر درباره‌ی ارزانی خودرو وعده بدهد، آرای چپ و راست و میانه را جمع می‌کند. اگر درباره‌ی خانه وعده بدهد و یا وعده‌ی یارانه‌ی بیش‌تر بدهد که شکر خدا نامزدها روز و شب مشغول این کار هستند، ممکن است در همان دور اول رییس‌ جمهور بشود! خیلی ببخشید، ولی وعده‌ی پودر ماشین‌ لباس‌شویی ارزان از وعده‌ی اینترنت پرسرعت رأی‌آورتر است! آخر با شکم خالی اینترنت پرسرعت می‌خواهیم چه کار؟ ها؟