خبرگزاری تسنیم: سوزان ملونی در تحلیل خود در مورد مبارزات انتخاباتی در ایران، به بررسی رفتار حسن روحانی، کاندیدای ریاست جمهوری ایران، پرداخته است.نسخه قابل چاپ به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از اندیشکده مؤسسه بروکینگز، تلاشهای حسن روحانی در زمینه مبارزات انتخاباتی برای کارشناس مسائل ایران این اندیشکده بسیار جالب توجه و نیازمند تحلیل به نظر رسیده است.
روحانی به عنوان یکی از هشت کاندیدای ریاست جمهوری باید مبارزات انتخاباتی محتاطانهای را در پیش گیرد. جدای از این، هر چند که در ایران امروز اوضاع چندان مشخص نیست، اما قواعد انتخابات بدون هیچ تردیدی کاملاً مشخص و آشکار است. آیتالله خامنهای قواعد و چند و چون انتخابات را مشخص کرده است: انتخابات باید «حماسهای» برای تقویت نظام باشد، کاندیداها باید از هرگونه اقدامی که «رضایت دشمنان ایران را به دنبال دارد» بپرهیزند و هرگونه اقدامی مشابه با اقدامات جنبش سبز یا اقداماتی شبیه به آنچه که چهار سال پیش در جریان انتخابات رخ داد، غیر قابل تحمل است.
روحانی با توجه به این قواعد، و نیز شهرت او به عنوان یک عملگرا، باید مطابق قواعد بازی کند. با این حال روز به روز مبارزات انتخاباتی او بیشتر به خط قرمزها نزدیک میشود و حتی در برخی موارد از آنها نیز عبور کرده است. روحانی تأکید کرد است که اگر انتخاب شود، زندانیان سیاسی را آزاد خواهد کرد و به صورت آشکار به میرحسین موسوی و مهدی کروبی، کاندیداهای اصلاح طلب اشاره کرده است. وی در جریان مصاحبه تلویزیونی در پاسخ مجری که توانمندی او را در اداره مذاکرات هستهای با جامعه بینالملل زیر سؤال برد به شدت موضع گرفت و انتقادات شدیدی از دیپلماسی هستهای کنونی ایران کرد که در حال حاضر تحت راهبری یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری، سعید جلیلی، میباشد.
روحانی همچنین رسانههای دولتی را دور زده است و فیلم تبلیغاتی متقاعد کنندهای را در مورد تجربیات مدیریتی خود در جریان جنگ با عراق و مذاکرات هستهای مستقیماً روی یوتیوب منتشر کرده است. با حضور جدی در رسانههای اجتماعی (که در ادامه تشدید هم خواهد شد) وی میکوشد روی رأی جوانان ایرانی سرمایه گذاری جدی بکند با این وعده که این انتخابات «شبیه انتخابات سال 2009 نخواهد بود.»
همینجا باید تأکید کنم که روحانی به هیچ وجه کاندیدای ضد نظامی نیست. روحانی خود یکی از خالقان این نظام است کسی که حمایت وی از این نظام هرگز متزلزل نشده و تلاشهای او در عرصه مذاکرات هستهای نیز بسیار قابل توجه بوده است. روحانی یک کاندیدای کامیکازی نیست. وی برای ترسیم دستور کار خود دقت فراوانی به خرج میدهد و بنیان آن را بر منافع ملی ایران استوار میکند تا از این طریق تا جایی که میتواند حمایت رهبری را جلب کند و با استفاده از ضعفهای مدیریتی احمدی نژاد در هشت سال گذشته انتقادات خود را سمت و سو میدهد.
همچنان برای بنده جای سؤال است که روحانی با این استراتژی تحریک کننده مبارزات انتخاباتی خود به دنبال چه چیزی است. روحانی خود را به عنوان یک چهره عملگرا شهره ساخته است، که البته این را مدیون ارتباط خود با هاشمی رفسنجانی است و تأیید او به عنوان کاندیدا به مثابه مکانیسمی دیده شد که نظام برای جلب رأی میانهروهای ایران به کار گرفت بدون اینکه احتمال پیروزی برای وی به وجود آورد. اگر او بر این باور است که با اندکی ریسک سیاسی میتواند میلیونها رأی جوانان ایرانی را به خود جلب کند، باید گفت که تنها 10 روز مانده به انتخابات برای چنین باوری اندکی دیر شده و آن را میتوان قماری محکوم به باخت دانست. وی جایگاههای اساساً بروکراتیکی را عهدهدار بوده است و هر چند شناخته شده اما برای بسیاری از مردم شناخته شده نیست. او هنوز تأیید رفسنجانی یا خاتمی را به دست نیاورده است. این دو به همراه هم میتوانند در صورتی که بخواهند و هر زمان که بخواهند توجه بسیاری از مردم ایران را به روحانی جلب کنند اما تا به این هفته هنوز بیانیهای رسمی دیده نشده است، در حالی که کمتر از یک هفته تا انتخابات فاصله داریم. بعید به نظر میرسد اتفاق جدی در جریان مبارزات انتخاباتی به وقوع بپیوندد.
چهارشنبه، 15 خرداد ماه 1392 برابر با 2013-06-05 ساعت 13:062004- 2025 IranPressNews.com -