سینمای ساکت، سینمای راکد

در وضعیت فعلی حسرت به دل یک سالن حتی نیمه پُر هستیم چه رسد به صف های عریض

باشگاه خبرنگاران: ایستادن در صف های عریض و طویل جزئی از شاکله حسی و رفتاری ما شده و ما به آن خو گرفته ایم ولی من هیچ گاه حوصله ایستادن در این صف های متداول را نداشتم البته در مواقع ناچاری می ایستادم آن هم با یک دنیا نق و نوق و غرغر کردن، البته ناگفته نماند که همیشه یک استثنا وجود دارد و یگانه حس مستثنی من ایستادن در صف دوست داشتنی و نسبتاً بلند سینما بود گرچه این صف هایي که از آن صحبت شد به گذشته های دور تعلق دارند و در حال حاضر چیزی شبیه به یک نوستالژی برای تخدیر اذهانمان است و نه امری واقعی.

در هر صورت آن زمان ها بدون هیچ غرولند و اخمی در صف سینماها می ایستادیم و از این انتظار شیرین لذت می بردیم، اکنون دلمان برای آن روزها تنگ است. اما در وضعیت فعلی حسرت به دل یک سالن حتی نیمه پُر هستیم چه رسد به صف های عریض. طبق آمار مسئولین سینمایی، صنعت سینمای ما امسال در مقایسه با سال گذشته در همین زمان با ریزش هفتاد درصدی مخاطب مواجه است و باز هم طبق همان آمارها حتی برخی از سینماهای صاحب نام در برخی سانس هایشان اصلا رنگ مخاطب را به خود نمی بینند، گویا راه هیچ راه نابلدی به این سالن های خالی نمی افتد حتی دیگر کسی برای خواب نیم روز هم پا به سینما نمی گذارد.

قصدم از عنوان این مطالب طرح سوال نیست چراکه همه ما هم سوال را می دانیم و جواب آن را هم ایضاً، مسئله اینجاست که سینما هم مثل بقیه اجزاء هر جامعه ای برساخته و برآیند همان جامعه است از اینرو هر نوسانی در جامعه روی سینما نیز تاثیر مثبت و یا منفی خواهد داشت. بخش اعظم از این رکود و کسادی سینما ناخواسته تقصیر مسائلی است که خواه ناخواه در جامعه وجود دارد، زنجیره مسائل از گرانی بهای بلیط سینماها گرفته تا اوضاع معیشتی مردم تا ایده های نخ نمای فیلم ها که مشت شان دیگر برای مخاطبان باز باز است و درگیری اهالی سینما باهم تماماً دانه های از یک مجموعه اند و برآمده از جامعه ای که در آن زندگی می کنیم.

مشکل سینما را دیگر حتی سینما نروها هم می دانند، ولی مسئله اینجاست که گویا ارده ای به حل مشکلات سینما نیست، نه سینماگرها آشتی می کنند، نه بهای بلیط تعدیل می یابد و ده ها نه دیگر که همه دست به دست هم در حکم یک نه بزرگ به سینما هستند.

امروز قدرت های بزرگ نیز خود را محتاج سینما می دانند تا به واسطه آن حرف های خود را به کرسی بنشانند و از آن به سود خود استفاده کنند، در زمانه ای که دیگر هیچ کس به راحتی نمی تواند از کنار سینما عبور کند ما سهل عبور کنندگان، از کنار آن چه راحت می گذریم از اینرو به طور کل کلید حل معماهایی بزرگ سینمای ما در این سوال نهفته است که آیا ما سینما را می خواهیم یا خیر؟