سالها است که ملت ایران را تحقیر می کنند و می بینیم و می شنویم وگاهی هم ازکنار آن به راحتی می گذریم؛ شاید حتی قبح آن هم برای ما ریخته باشد. از توهین به مسافران ایرانی در فرودگاه های خارجی بگیرید تا همین خبر نفروختن محصولات "Apple" به دو جوان ایرانی درآمریکا که خبرش را به تازگی شنیدیم.

پیشامد هایی است که خود من آنها را تجربه کرده ام و حکایت همین تازگی ها هم نیست. تجربه ای مشابه در خرید لپتاپ مارک "DEll" در یک کشور آسیایی در سالها پیش، انگشت برداری و گرفتن عکس در یک فرودگاه عربی و در حضور سایر مسافرین پرواز، توهین و تبعیض در فرودگاه یک کشور اروپایی و یا حتی یک سال معطلی در گرفتن ویزای دانشجویی آمریکا را داشته ام. رفتار ها خشن و بی اغماض بودند و در مورد ویزای دانشجویی، به این بهانه که ممکن است دانش ساخت سلاح هسته ای را بیاموزم من را محروم از تحصیل کردند و البته توجیهات من که حساب ایرانیان از نظام حاکم جدا است و سخن از دموکراسی و حقوق بشر و دنیای بی تبعیض هم خریداری از طرف آنان نداشت.

در اخبار خواندم که دخترک جوان -سحر ثابت- با چشمانی گریان از فروشگاه "اپل" خارج شد و شاید برای بار نخست بود که چنان تحقیر می گشت و من هم چنان حسی داشتم از بار نخستی که بر من هم چنان رفت. تحریم ها بی رحم و خشن اند و تر و خشک را با هم می سوزانند؛ از آن دانشجوی محقق در وطن که محروم است از خرید تجهیزات مورد نیاز تا محرومیت از به نو کردن ناوگان هوایی مسافربری، همه بر گرده مردم ایران است؛ که تا کی چنین ادامه یابد!