پول می‌دهیم، رئيس را هم انتخاب می‌کنیم

جوان آنلاین: وزارتخانه در حال فریاد زدن است. فریاد می‌زند و خود را مبرا از هرگونه میل به دخالت در انتخابات می‌داند.
وزارت ورزش تمامی تلاش خود را برای نشان دادن بی‌تفاوتی‌اش نسبت به انتخابات فدراسیون فوتبال نشان داده. مصاحبه مدیران و رؤسای این وزارتخانه تازه تأسيس، به یک سو حرکت می‌کند. همه می‌خواهند فریاد بزنند و ادعا کنند که نه به دخالت در انتخابات فدراسیون فوتبال علاقه‌ای دارند و نه سعی می‌کنند گزینه‌ای از دولت بر رأس این فوتبال حاکم شود. آیا می‌توان ادعاهای جدید وزارتخانه را باور کرد؟ عباسی در قامت وزیر چندی قبل تلاش کرد مدعیان فشار وزارتخانه و دولت به مجمع، برای جمع‌آوری آرا را به نوعی با عاملان جریان فتنه ۸۸ همسو و همراستا بداند که البته این خود نوعی بی احترامی مطلق به جامعه‌ای بود که با دیدن اتفاقاتی که طی سال‌های اخیر در فدراسیون‌های ورزشی (به خصوص کشتی و دوومیدانی) افتاده، دچار نوعی نگرانی شده اند. آیا دخالت وزارتخانه و دولت در انتخابات فدراسیون کشتی هم نوعی توهم توطئه و همسویی با جریان برانداز فتنه ۸۸ بود؟ آیا کشتی از گزند دخالت‌های دولت در امان ماند؟ اگر ماند پس چرا کار به مجلس کشید؟ آیا دوومیدانی صاحب انتخاباتی سالم شد؟ اگر شد پس چرا پاسخی برای آن همه سؤال مطروحه حتی در برنامه کاملا فوتبالی نود پیدا نشد؟!
وزارتخانه در حال فریاد زدن است. فریاد می‌زند و خود را مبرا از هرگونه میل به دخالت در انتخابات می‌داند. اما همین امروز و در فاصله قریب به ۱۰ روز تا انتخاب یا انتصاب رئيس فدراسیون فوتبال، نشانه‌هایی محسوس و ملموس از میل به دخالت در فدراسیون و آرای مجمع را می‌توان یافت.
***
«نظر ما مهم نیست؟ چه کسی گفته مهم نیست؟ چطور پول فوتبال را ما بدهیم؟ پول سفرشان را ما بدهیم، پول مربی آوردن شان را ما بدهیم، ما برویم در مجلس استیضاح بشویم، ما رد صلاحیت بشویم، اما دخالت هم نکنیم؟! مگر ممکن است؟ چطور چنین چیزی ممکن است؟ اگر می‌توانند شش ماه خودشان را بدون کمک ما اداره کنند. اگر می‌توانند خودشان بروند در مجلس رأی اعتماد بگیرند، آن وقت خودشان هم رئيس را انتخاب کنند...»
این جملاتی است که یکی از بلند‌پایه‌ترین مسئولین وزارتخانه که طی دو سال اخیر هم در سازمان تربیت بدنی یکی از بالارتبه‌ترین مدیران بود و هم جایگاهی مناسب در دولت پیدا کرد به زبان آورد. او دستگاه ضبط صوت خبرنگاری که روبه‌رویش نشسته بود را از او گرفت، دستگاه را خاموش کرد و حرف‌هایش را زد. حرف‌هایش که توام با عصبانیت و پرخاشگری بود که تمام شد، دستگاه را به خبرنگار برگرداند و گفت: «خب حالا دوباره سؤالاتت را بپرس!» و البته خبرنگار می‌دانست که اگر باز هم بخواهد در مورد انتخابات فدراسیون فوتبال پرسشی داشته باشد، دیگر همین جواب خصوصی را هم نخواهد شنید. ناگفته‌ها گفته شده بود، اما نه برای ثبت شدن، نه برای نوشته شدن، نه برای مدرک شدن در روزی که قرار است رئيس عزل شود و رئيسی دیگر بر مسند قدرت بنشیند!
همین مرد، همین قهرمان قدیمی، همین مدیر جدید، همین مردود شده از سوی نمایندگان مجلس، همین مخالف داوری در فدراسیون دوومیدانی، همین منتقد جدی یزدانی خرم در کشتی، همین دوست قدیمی کفاشیان و رقیب و منتقد امروزی او، همین حامی مطلق قریب، همین مرد نافذ در نزد وزیر، چندی قبل هم در مواجهه با خبرنگاری که از او پرسیده بود چه شد که وزارت و دولت تا این حد منتقد کفاشیان شدند و کمر به عزل او بسته‌اند گفت: «مگر خود شما خبرنگاران و روزنامه‌ها نبودید که مخالف کفاشیان بودید؟ مگر خود شما نمی گفتید که او باید استعفا بدهد و برود؟ مگر نمی گفتید برای انتخابات لحظه شماری می‌کنید؟ حالا که ما می‌خواهیم او را برداریم (دقت کنید که دقیقاً او گفته است حالا که ما می‌خواهیم او را برداریم) شما همه حامی اش شده‌اید؟»
***
مجمع از چه کسانی تشکیل شده؟ جواب راحت است؛ باشگاه‌ها، هيئت‌‌های فوتبال، منتخبان لیگ و تیم‌های ملی. باشگاه‌ها را چه کسانی اداره می‌کنند؟! باشگاه‌های ما زیر نظر چه نهادهایی اداره می‌شوند؟ به این اسامی دقت کنید: «فولاد مبارکه سپاهان، فولاد خوزستان، منعت مس کرمان، مس سرچشمه، مس رفسنجان، ذوب آهن و سایپا...» تمام این نام‌ها زیر مجموعه‌های وزارت صنایع و معادن هستند.
«نفت تهران و نفت آبادان» تیم‌های وزارت نفت هستند. وزارت نفتی که زیر نظر دولت زندگی می‌کند، درست مانند وزارت صنایع. صبای قم از کجا ارتزاق می‌کند؟ هيئت‌ فوتبال استان، درست مثل پاس همدان. اینها هم وامدار بودجه‌های دولتی شده اند. حالا بگویید رأی باشگاه‌ها دست چه کسی است؟ مدیران؟ کدام مدیران؟ همان مدیرانی که از سوی وزارتخانه حکم می‌گیرند؟ همان وزارتخانه‌ای که همسو با وزارت ورزش گام برمی‌دارد؟ همان وزارتخانه ورزشی که می‌تواند به تمام وزارتخانه‌هایی که در فوتبال صاحب تیم و باشگاه هستند یک پیام سری و مخفیانه بفرستد و از آنها بخواهد که رأی خود را به سود گزینه دولت در صندوق بیندازند؟! رأی مسلم است و روشن... محمد قریب!
این را از حرف‌های مدیرعامل باشگاه مس کرمان در روزنامه دولت می‌توان فهمید. او روز یکشنبه با صراحت گفته که هر سه رأی باشگاه مس متعلق به قریب خواهد بود. مدیرعامل یک باشگاه چگونه از قول مدیران دو باشگاه مس سرچشمه و مس رفسنجان رأی داده است؟! آیا غیر از این است که مسلم می‌داند باید به قریب رأی مثبت بدهد؟ آیا غیر از این است که او هم مثل بسیاری از مدیران دولتی دیگر باید رأی به گزینه‌ای بدهد که از جایی خارج از فوتبال تعیین می‌شود؟
***
وزارت ورزش باز هم خود را بی طرف می‌داند، در حالی که جانبداری آنها از قریب به عنوان گزینه‌ای که هر روز به سراغ مدیران باشگاهی دولتی می‌رود و با آنها مباحثه می‌کند، مشهود و ملموس است. شاید باید منتظر نشست و منتظر یک انتصاب قطعی بود!