در تواريخ سيستان آمده است:
وقتی که سپاهيان «قُتيبه» (سردارعرب)، سيستان را به خاک و خون کشيدند، مردی چنگ‌نواز، در کوی و برزن ِ شهر – که غرق خون و آتش بود – از کشتارها و جنايات «قُتيبه» قصّه‌ها می‌گفت و اشک ِخونين از ديدگان آنانی که بازمانده بودند، جاری می‌ساخت و خود نيز، خون می‌گريست… و آنگاه، بر چنگ می‌نواخت و می‌خواند:

-«با اين‌همه غم
در خانهء دل
اندکی شادی بايد
که گاهِ نوروز است…».

اندکی شادی باید که گاه ِ نوروز است