خبرگزاری فارس درگزارشی به وضعیت شهرک های صنعتی پرداخته است. دراین گزارش تولید کنندگان از وضعیت اسف بار این شهرک ها خصوصا پس از هدفمندی یارانه ها سخن گفته اند:
مرتضی حیدرزاده، تولیدکننده آجر ماشینی در نیز در مورد مشکل تولید در خارج از محدوده شهر تهران میگوید: بعد از هدفمندی یارانهها قیمت هر مترمکعب گاز برای ما ۱۶.۵ تومان بود که در حال حاضر ۷۰ تومان است، این در حالی است که مشخص نیست در فاز دوم هدفمندی، دولت یارانهای به تولید خواهد داد یا خیر.
وی ادامه میدهد: قیمت گازوئیل بعد از هدفمندی از حدود ۹ تومان به ۱۳۵ تومان رسیده و قیمت مازوت هم ۲۹۰ تومان افزایش داشته است.
این تولیدکننده با اشاره به افزایش قیمت برق پس از هدفمندی یارانهها میگوید: دولت ادعا میکند که با بستههای حمایتی پول انرژی کارخانهها را با بهره ۴ درصد تقسیط میکند اما در عین حال به ما میگویند که اگر قبض برق را دیر پرداخت کنید اموالتان را توقیف خواهیم کرد.
حیدرزاده ادامه میدهد: بستههای حمایتی دولت از صنعت خندهدار است، وقتی کارخانهای با ۷۵۰ نفر کارگر، فعال است تقسیط قیمت انرژی چه کمکی به این واحد خواهد کرد؟
وی بالا بودن هزینه حمل و نقل را پس از اجرای هدفمند شدن یارانهها از جمله مشکلات تولیدکنندگان در خارج از شهرهای بزرگ عنوان کرده و میگوید: کامیونداران برای اینکه افزایش هزینه گازوئیل مصرفی خود را جبران کنند به جای اینکه ۱۰ تن بار بزنند، ۱۱ تن را بار کامیون خود میکنند.
این تولیدکننده اضافه میکند: کارخانهها جرأت تعدیل نیرو ندارند. اگر این اتفاق بیفتد کارگران در خیابانها تجمع میکنند و استانداری میگوید فلان شرکت، کارگران را تحریک کرده است.
وی با اشاره به افزایش قیمت تمام شده تولید اضافه میکند: تعزیرات میگوید نباید افزایش قیمتی داشته باشیم این در حالی است که تولیدکنندگان با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشتهاند و سود دریافتی آنها بسیار پایین است.
حیدرزاده ادامه میدهد: چند وقت پیش یک محموله آجر از چین وارد ایران شد که قصد داشتند با قیمت ارزان، بازار را در اختیار بگیرند وقتی دلیل پایین بودن قیمت فروش آنها را جستجو کردیم متوجه شدیم که تعدادی ماشین به صورت رایگان این آجرها را به گمرک حمل میکردند تا هزینهای بایت حمل پرداخت نشود و بعد از آن نیز در بازار توزیع میشد.
وی اضافه میکند: تعدادی از کارخانههای آجرسازی مصرفکننده مازوت بودند که به علت بالا رفتن قیمت مازوت، تولید برای آنها صرفه ندارد و مجبورند به دنبال گازسوز کردن کارخانهها باشند اما این کار نیز با مشکلاتی روبرو است و به همین علت برخی کارخانهها تغییر کاربری داده و یا به مرغداری تبدیل شدهاند.
علی رشیدیان، مدیر یک شرکت تولیدکننده ظروف و ورق آلومینیوم در شهرک صنعتی شمسآباد نیز میگوید: گرانی انرژی و مواد اولیه، قیمت تمام شده تولید را افزایش داده و این در حالی است که دولت هیچ یارانهای به تولیدکنندگان نمیدهد.
وی میگوید: قبل از اجرایی شدن هدفمندی یارانهها، پول برق مصرفی ما یک میلیون تومان بود اما الان ۸ میلیون تومان شده که در پرداخت آن مشکل داریم و مجبوریم محصولاتمان را زیر قیمت بفروشیم تا قبض گاز یا برق را پرداخت کنیم و گازمان قطع نشود.
وی اضافه میکند: قبلاً با ۳ شیفت کار میکردیم که الآن فقط نصف شیفت تولید داریم و تا جایی که توانستیم سعی کردیم قبضهای برق و گاز را پرداخت کنیم تا با مشکل قطع روبهرو نشویم.
این تولیدکننده معتقد است اگر سرمایهگذار پولش را در کارهای دلالی هزینه کند سود بیشتری نصیبش خواهد شد.
رشیدیان با اشاره به مشکل تأمین آب آشامیدنی در برخی از شهرکهای صنعتی، میگوید: در فصل تابستان آب هفتهای ۲ تا ۳ روز قطع میشود که این مسئله برای برخی صنایع مانند آلومینیومسازی مشکلات زیادی را ایجاد میکند.
وی با بیان اینکه قیمت هر کیلو شمش آلومینیوم بعد از هدفمندی یارانهها از ۲ هزار تومان به حدود ۵ هزار تومان رسیده است، میگوید: در چنین شرایطی بازار کشش افزایش قیمت محصولات را ندارد و به همین دلیل افزایشی در قیمت تولیدمان ایجاد نکردهایم.
وی دلیل بیمه نشدن برخی کارگران را نیز با بالا بودن قیمت تمام شده تولید و کاهش سود کارفرما مرتبط میداند و میگوید: "تولید مرده است."
مهرداد بیرامیان، تولیدکننده شیرآلات در شهرک صنعتی عباسآباد میگوید: سیاستهایی که دولت دارد به ضرر تولید است، از وضعیت تأمین اجتماعی گرفته تا بالا و پایین شدن نرخ دلار و قیمت تمام شده تولید.
این صنعتگر معتقد است: هزینه سربار کارخانهها افزایش یافته و قیمت تولید بالا رفته اما سود کارخانهها تغییری نکرده و حتی از ۱۰ درصد سابق به ۵ درصد کاهش یافته است در حالی که اگر تولید کننده پولش را در بانک سرمایهگذاری کند ۲۰ درصد سود نصیبش میشود.
وی با بیان اینکه در گذشته صادرات شیرآلات به کشورهای شوروی سابق، عراق و افغانستان انجام میشد، میگوید: سیاستگذاری غلط دولت باعث شد تا نیاز این بازارها از طریق تولیدات ترکیه تأمین شود و صادرات صنعت کاهش یابد.
محمد مرادپوریان، کارگر یک واحد تولید پلاستیک در شمسآباد نیز در مورد شرایط کار در این شهرک میگوید: نرخ کرایهها برای کارگران بسیار بالا است. من از حسنآباد تا سر شهرک شمسآباد ۵۰۰ تومان بابت تاکسی پرداخت میکنم و در داخل شهرک هم تاکسیها ۵۰۰ تومان از مسافران میگیرند. به این ترتیب هر کارگر باید روزانه ۲ هزار تومان هزینه ایاب و ذهاب پرداخت کند.
وی میگوید: نبود وسیله حمل و نقل عمومی باعث این مشکلات شده و کارگران توانایی پرداخت هزینههای بالای کرایهها را ندارند.
این کارگر از نبود آب قابل آشامیدن در شهرک صنعتی گلایه میکند و میگوید: هر روز از خانه آب آشامیدنی به همراه میآوریم.