بزرگراه یا جگر زلیخا؟

الان بسیاری از کالاها،حتی اجناسی مانند یک ماهی تابه 50 هزار تومانی هم با گارانتی به فروش می رسند ولی مشخص نیست چرا احداث جاده ها و بزرگراه ها با آن هم هزینه و اهمیت مالی و جانی ، مشمول این گارانتی ها نیست تا پیمانکاران سودجو ، به خاطر منافع خودشان هم که شده ، پروژه های را مشمول "ماستمالی" نکنند؟

به گزارش سایت عصرایران، دو بزرگراه ، قزوین را به زنجان و زنجان را به تبریز متصل می کنند تا بخش عمده ای از ارتباطات جاده ای غرب و مرکز کشور را عهده دار شوند. این دو بزرگراه ، از مهم ترین و استراتژیک ترین راه های مواصلاتی کشور به شمار می روند و احداث آنها ، مخصوصاً بزرگراه زنجان -تبریز نقش مهمی در کاهش تلفات جاده ای داشته است چه آن که قبل از افتتاح این بزرگراه ، بیشترین قربانیان جاده ای کشور مربوط به این مسیر بود.

به گزارش عصرایران ، با این حال ، آنچه سال هاست در این مسیر مسافران را به شدت آزار می دهد ، وضعیت نامناسب آسفالت بزرگراه هاست که در خیلی از مقاطع ، کیفیتی پایین تر از جاده های روستایی دارد و برای خودروهایی که با سرعت مجاز 120 کیلومتر در ساعت حرکت می کنند ، خطرناک و مهلک است.

متاسفانه در طول سال های اخیر برغم آن که این دو بزرگراه ، مدام در حال لکه گیری و آسفالت و بهسازی هستند ، اما حکایت همچنان باقی است و "چاله های بزرگراهی" پدیده خاص و پایان ناپذیر این دو محور است!

سوال جدی و مهمی که در این میان مطرح است این که چرا این دو بزرگراه همواره با این مشکل مواجه هستند و کارفرمایان و پیمانکاران این دو بزرگراه چه اشخاصی هستند که هنوز نتوانسته اند یک آسفالت پایدار و کاملاً معمولی در این محورها ایجاد کنند؟ این چه رازی است که هر آسفالتی در این دو بزرگراه ، مدت اندکی دوام می آورد و بعد از آن باید از کیسه مردم ، خرج دوباره کاری ها و چندباره کاری شود و عده ای در میانه این سفره دائماً پهن ، به نان و نوای مستمر برسند؟!

الان بسیاری از کالاها ، حتی اجناسی مانند یک ماهی تابه 50 هزار تومانی هم در این کشور با گارانتی به فروش می رسند ولی مشخص نیست چرا احداث جاده ها و بزرگراه ها با آن هم هزینه و اهمیت مالی و جانی ، مشمول این گارانتی ها نیست تا پیمانکاران سودجو ، به خاطر منافع خودشان هم که شده ، پروژه های را مشمول "ماستمالی" ننمایند و با جان مردم بازی نکنند؟!

جالب اینجاست که مسوولان وزارت راه اعلام کرده بودند که قبل از نوروز امسال ، آزادراه زنجان - قزوین را لکه گیری و مرمت کرده اند ولی اکنون که کمتر از دو ماه از آن به اصطلاح مرمت می گذرد ، این محور و نیز زنجان -تبریز همچنان بیش از آن که به آزادراه و بزرگراه شبیه باشند ، به "جگر زلیخا" می مانند!

این که شعارهای مسوولان کی تمام می شوند و جیب های پیمانکاران و همکاران شان(!) کی پر می شود تا بلکه شاهد یک آسفالت کاملاً معمولی در این "مثلا آزاد راه " باشیم ، سوالاتی است که کسی پاسخی برای آنها ندارد ولی این نگرانی همچنان پابرجاست که چاله های بزرگراهی همچنان مرم را به کام خود بکشد و مردم بی گناه را به کشتن دهد.

آیا واقعاً شرم آور نیست میلیاردها خرج احداث بزرگراه و آزادراه شود تا مردم در جاده های غیراستاندارد قدیمی کشته نشوند ولی در همین بزرگراه و آزادراه ها ، همان مردم به خاطر بی کفایتی مسوولان پرمدعایی که از عهده پر کردن چاله ها بر نمی آیند ، کشته شوند؟!