ابرار: تهيه كننده فيلم سينمايى آزمايشگاه گفت: فروش فيلم نسبتا بد نيست هرچند كاملاظ راضى كننده هم نيست، اما وقتى مقايسه مى كنيم متوجه مى شويم اكران فيلم تقريباظ موفق است. حقيقتاظ انتظار بيشترى داشتم اما شرايط را هم در نظر مى گيريم. به گزارش مهر، فيلم سينمايى آزمايشگاه اولين تجربه سينمايى حميد امجد است كه اين روزها اكران عمومى شده است. يك فيلم كمدى رمانتيك با بازى افشين هاشمى، باران كوثرى، راميد جوان، رضا كيانيان، فرزين محدث و... در بخش اول نشست پرسش و پاسخ اين فيلم كه با حضور حميد امجد نويسنده و كارگردان، محمد احمدى تهيه كننده، فرزين محدث و امير ميرآقا بازيگران اين فيلم در محل خبرگزارى مهر برگزار شده است، تلاش شده درباره اكران و شرايط نمايش اين فيلم در سينماى امروز ايران صحبت كنيم. اين روزها شرايط سينماى ايران به لحاظ اكران و توليد خوب نيست و در اين فضا كمتر تهيه كننده اى ريسك مى كند و فيلم خود را به نمايش مى گذارد. چطور شد در اين زمان ترجيح داديد آزمايشگاه را اكران كنيد. آيا فكر كرديد اگر اين زمان را از دست بدهيد ممكن است ديگر شرايط اكران پيدا نكنيد؟ محمد احمدى (تهيه كننده): اين شرايط اكران به من تحميل نشده است. بلكه به اين زمان فكر كردم و پتانسيل هاى آن را در نظر گرفتم. از طرفى احساس كردم شرايط بدى نيست. در مجموع قبول دارم كه وضعيت سينما به لحاظ توليد و اكران اصلاظ خوب نيست. اما من فكر كردم براى اكران آزمايشگاه فصل مناسبى در اختيار داريم. با اين كه آغاز اكران با زمان امتحان مدارس و دانشگاه ها متقارن شد، اما فصل تابستان از جهاتى خوب است. اگر هم قرار بود ديرتر فيلم را اكران كنيم با ماه رمضان همزمان مى شد و شايد اصلاظ زمان خوبى براى اكران نبود.
• آقاى امجد، آزمايشگاه اولين فيلم سينمايى شما است كه وارد چرخه اكران شده است. با توجه به شرايط موجود سينماى ايران، چقدر از اين فضا و حضور فيلمتان در اكران راضى هستيد؟
حميد امجد: شما مى گوييد شرايط بدى است، ولى اين شرايط براى همه فيلم ها وجود دارد و به نوعى عمومى است و حتى فيلم هايى كه قرار بوده حمايت شوند نيز الزاماظ پاسخ در خور و مثبتى از مخاطب نگرفته اند. با وضعيت موجود، فكر مى كنم اتفاقى كه براى فيلم آزمايشگاه در مواجهه با مخاطبان مى افتد اصلا اتفاق بدى نيست. فكر مى كنم خوشبختانه هر امتيازى در اكران نداشته باشيم رابطه با مخاطبان را داريم. از اين بابت خوشحالم و فكر مى كنم آنها ما را همراهى مى كنند. البته در شرايط اكران خوب، اگر اطلاع رسانى كافى و دسترسى درست براى همه وجود داشته باشد، اگر گرفتارى مردم كمتر باشد، يا جاذبه هاى همزمان مانند مسابقات فوتبال در رقابت با سينما نباشند، قطعا ارتباط مردم مى تواند با فيلم بيشتر شود. در حد شرايط موجود از واكنش مردم خوشحال و راضى ام.
• شما خودتان با مردم فيلم را ديده ايد؟
امجد: بله، دو سه بار. رابطه مردم با فيلم كاملاظ گرم و همدلانه بود. با فيلم پيش مى رفتند، با صحنه هايى مى خنديدند و در صحنه هايى متأثر مى شدند. خيلى خوشحال بودم كه حتى بعد از ديدن فيلم در خيابان درباره فيلم صحبت مى كردند، يعنى با خروج از سينما از فيلم جدا نمى شدند.
• شما در يك برنامه راديويى حضور داشتيد و در جريان واكنش مستقيم مخاطبان از طريق تماس هاى تلفنى بوديد. چقدر اين سبك كمدى مورد استقبال آنها بوده است؟
امجد: خوشبختانه هرجا بازخوردى از مردم دريافت كردم، از جمله در همان برنامه راديويى، واكنش ها بسيار مثبت و اميدواركننده بود. مردمى كه فيلم را ديدند، بى توجه به تمام پيش فرض ها و پيش داورى ها از قبيل اين كه من يا بازيگران فيلم سابقه تئاترى داشته ايم يا نداشته ايم يا حرف هايى از اين دست، بى واسطه با فيلم رابطه برقرار كرده بودند. اين بى واسطگى به نفع فيلم است. مى گفتند از فيلم راضى اند و يا با آن همراهى كرده اند. به سلامت فيلم هم اشاره مى كردند. همه بازخوردهايى كه من از مردم ناشناس يا مخاطبان ناديده راديو دريافت كردم مثبت بود.
• بيشتر اهالى رسانه و منتقدان فيلم شما را به واسطه كارنامه اى كه داشتيد مورد نظر قرار مى دهند و يا مقايسه مى كنند. به طور مثال اينكه شما از تئاتر به سينما آمده ايد.
امجد: آنها در واقع مقايسه نمى كنند. چون اغلب نه آن تئاترها را ديده اند و نه حتى نيازى به ديدن خود فيلم احساس مى كنند. تصورى ذهنى از تئاتر و تصورى ذهنى از فيلم را با هم مقايسه مى كنند. معمولا هم اين مقايسه براى آن است كه عنوان كنند امروزظگ فيلمساز نسبت به گذشته اش در سطح پائين ترى است. اين چيزى است كه در مطبوعات بسيار با آن مواجه شدم. جدى اش هم نمى گيرم، چون وقتى هم تئاتر كار مى كردند هميشه معتقد بودند كار قبلى ام بهتر بوده! خوشبختانه مردم خود فيلم را مى بينند نه سوابق ذهنى را. برايم جالب است بسيارى نخبه هاى فرهنگى و روشنفكران جدى كشور هم، بى اينكه من سراغى بگيريم نظرهاى مثبتى درباره فيلم بيان كردند، و اين در حالى است كه فيلم گرايش خاصى به گزيدن مخاطبان نخبه ندارد. كسانى كه بدون فهرست توقعات و بى واسطه فيلم را ديدند، با هر طبقه فرهنگى و اجتماعى، از مردم بى ادعا تا نخبه هاى فرهنگى، با فيلم رابطه مثبتى داشته اند. اما بخش مطبوعاتى، هرچند كه نقدهاى بسيار مثبتى هم از برخى شان دريافت كردم، ميانگين فضاى عمومى اش بى حوصله بود و حتى نديده درباره فيلم تصميم گرفته بود.