معضل نگهداری معتادان

جام جم آنلاين: كاسه صبر وزير بهداشت سرانجام لبريز شد. در سه سالي كه مرضيه وحيد دستجردي پشت ميز وزارت نشسته است، هرگز پيش نيامد كه مستقيما از عملكرد سازماني انتقاد كند تا هفته گذشته كه لب به اعتراض گشود و حرف‌هايي را زد كه از 17ماه پيش در دلش نگه داشته بود.

از همان وقتي كه خبرهايي درباره رهاسازي بيمار معتادي در خارج از بيمارستان منتشر شد و هفت نفر از كاركنان بيمارستان به زندان محكوم شدند و بيمار به بيمارستان بازگشت و ظاهرا غائله تمام شد اما نه براي وزارت بهداشت، چون اين بيمار هنوز با گذشت 5.1 سال از بستري شدنش، حاضر به ترك بيمارستان نيست و كاركنان بيمارستان را تهديد مي‌كند كه اگر از بيمارستان مرخصش كنند به رسانه‌ها خبر مي‌دهد و اين وضع باعث شده است وزير بهداشت از بي سر و ساماني معتادان و پذيرش نشدنشان توسط نهادهاي حمايتي بويژه بهزيستي گلايه كند.

گفته‌هاي هفته پيش وزير البته بي پاسخ نماند و فريد براتي سده، مديركل پيشگيري و درمان اعتياد بهزيستي، انتقادش را با انتقاد ديگري درباره پذيرش نشدن معتادان بدحال در برخي بيمارستان‌هاي وزارت بهداشت پاسخ داد.

او اما در حرف‌هايش به مساله مهمي اشاره كرد كه گره اصلي اين ماجراست. به گفته براتي سده، خانه‌هاي ميان‌راهي كه بايد براي حمايت‌هاي اجتماعي از معتادان ساخته مي‌شد، به دليل نبود اعتبار نيمه‌كاره مانده و حتي وزارت رفاه فراموش كرده است كه بر اساس قانون بايد هزينه‌هاي درمان معتادان بي‌بضاعت را بي‌كم و كاست تامين كند.

وزير بهداشت و مدير كل پيشگيري و درمان اعتياد، گرچه عليه يكديگر در رسانه‌ها صحبت كرده‌اند اما گفته‌هاي هر دو منطقي است و نه بيمارستان‌ها موظفند تخت‌هاي ويژه بيماران اورژانسي‌شان را به معتادان اختصاص دهند و نه بهزيستي با دست خالي مي‌تواند معتادان را سامان بدهد و در اين ميان مسئولان اصلي كه بايد اعتبار لازم را براي راه اندازي مراكز نگهداري معتادان آواره و درمان آنها به بهزيستي اختصاص دهند سكوت كرده‌اند؛ سكوتي سنگين كه تعبيرش شانه خالي كردن از زير بار مسووليت است.