حقوق انسان و حیوان را قربانی می کنند!
قربانی کردن حقوق انسان ها و حیوانات به شیوه ای قانونی!

قربانی کردن حیوانات در خیابان، در پیاده رو، در برابر دیدگان کودکان بی گناه، در حالی که خون آن ها بر روی زمین جاری شده و درون جوی آب کنار خیابان ریخته و پیاده رو و خیابان با خون و مدفوع و محتویات دستگاه گوارش حیوان قربانی شده آلوده است، مناظری مربوط به هزاران سال پیش نیست. این ها صحنه های زشتی است که در چنین روزهایی در بیشتر شهرها و روستاهای ایران دیده می شود. به گواهی تاریخ، بسیاری از قوانین حقوق انسان ها و حیوانات برای نخستین بار در جهان، در ایران و به دست ایرانیان نگاشته شد. اما متاسفانه امروز به مناسبت های گوناگون شاهد زیر پاگذاشتن این حقوق اولیه به شیوه هایی خشن و غیر انسانی هستیم که در یک بستر به ظاهر قانونی صورت می گیرد.

در این زمان و در هیچ کجای دنیا پذیرفتنی نیست که به هر دلیلی دولت و سازمان های متولی بهداشت جامعه، چشم خود را بر کشتار حیوانات در کوچه و خیابان ببندند و حتا به صورت مستقیم و غیر مستقیم از چنین کارهایی پشتیبانی کنند.

چه کسی پاسخ گوی پراکندگی آلودگی ناشی از مدفوع ، محتویات گوارشی و خون حیوانات کشتار شده در خرابه ها و کاروان سراها و کنار جوی آب خیابان است؟ چه کسی پاسخ گوی شیوع بیماری های مشترک بین دام و انسان به دنبال مصرف گوشت بازرسی نشده و دام کشتار شده در اماکن غیر مجاز است؟

اگر فرض کنیم که در همه روز های سال نظارت دقیق و بهداشتی بر ذبح دام و طیور در کشتارگاه های کشور انجام می شود، اما در روز ها و مناسبت های خاص افراد اجازه داشته باشند که به فروش دام زنده در کنار خیابان و در سر چهارراه و همچنین کشتار حیوانات در آلوده ترین شکل ممکن بپردازند چه احترامی برای قانون و اصول اولیه بهداشتی در جامعه باقی می ماند؟

گرچه سازمان دامپزشکی همه ساله در چنین روزهایی اعلام آمادگی می کند که دام و طیور مردم را در کشتارگاه ها به صورت رایگان قربانی خواهد نمود و حتا در صورت لزوم بازرس بهداشتی برای نظارت به قربانگاه روانه خواهد کرد اما چون از ذبح دام در خیابان ها و محل های غیر مجاز هیچ گونه جلوگیری صورت نمی گیرد، این اعلام آمادگی سازمان دامپزشکی،جنبه رفع تکلیف دارد و ارزشی نداشته و نقشی در کاهش آلودگی ها ندارد.

به هر روی به نظر می رسد که قانون نیز در این مورد دست افراد سودجو را برای تجاوز به حقوق همگانی بازگذاشته است و به صراحت اجازه انجام این اعمال غیر بهداشتی و غیر انسانی صادر شده است.

قانون دامپزشکی کشور مشتمل بر 21 ماده و یک تبصره در تاریخ 2 / 3 /1350 در مجلس شورای ملی به تصویب رسید و سپس در جلسه 24 / 3 / 1350 مجلس سنا تصویب شد و به امضای رئیس وقت مجلس سنا « جعفر شریف امامی» رسید. درماده 18این قانون آمده است: بازرسی و معاینه بهداشتی گوشت در کشتارگاه های کشور از وظایف سازمان[ دامپزشکی کشور] است و شهرداری ها و سازمان های ذیربط مکلف اند پرسنل، بودجه و اعتبار لازم را طبق آیین نامه اجرائی این قانون در اختیار سازمان بگذارند.

همچنین آیین نامه اجرایی ماده 18 این قانون زیر عنوان « آیین نامه بازرسی و معاینه بهداشتی گوشت در کشتارگاه های کشور» به تاریخ 5/ 8 / 1352 به تصویب هیات وزیران رسیده است که در ماده دوم آیین نامه تاکید شده است : هر نوع دام کشتاری باید در کشتارگاه ذبح شود در غیر این صورت مرتکبین برابر قوانین مربوط تحت تعقیب قرار می گیرند و مجازات خواهند شد.

اما در تبصره 2 همین ماده یک استثنا نیز وجود دارد که ریشه همه این قانون شکنی های به ظاهر قانونی است. در این تبصره آمده است: « در روز عید قربان کشتار دام به منظور قربانی کردن و همچنین در مراسم مذهبی و ملی در خارج از کشتارگاه مجاز است ».