ایلنا: با وجود تاکید مقام معظم رهبری بر لزوم امداد رسانی کامل به زلزله زدگان استان بوشهر اما آنچه مشاهده می‌شود این است که کمک رسانی و عملیات‌های امداد به شهر شنبه متمرکز شده و توابع و روستای اطراف آن به کل فراموش شده است.

برای مثال در روستای «رزم آباد» کمتر از ده کیلومتر تا شهر شنبه فاصله دارد و تخریب صددرصدی را در ابنیه خود مشاهده می کند، مردم از کمبود آب، برق، وسایل روشنایی و وسایل گرمایشی از جمله گاز پیک نیکی رنج می‌برند. همچنین در روستای "چاه گاه" که آن نیز دچار تخریب صددرصدی شده رسیدگی ضعیف است و کمبود مواد غذایی، آب، دارو، پزشک، لباس و مواد بهداشتی تا صبح دیروز احساس می‌شده است به طوری که با وجود آنکه این روز‌ها چندین زخمی داشته اما حتی یک پزشک هم به این محل برای مداوا مراجعه نکرده است.

این وضعیت در روستای "حاج احمدی" که در ۷ کیلومتری "شنبه" واقع شده و دچار تخریب صددرصدی شده مشاهده می‌شود که میزان رسیدگی در حد بسیار پایینی قرار دارد. در این روستا حتی ساکنان، شب حادثه تا صبح روی سنگ و خاک خوابیدند و نه چادری بوده نه پتویی و فردای حادثه جمعی از اهالی روستا به امدادگران در "شنبه" مراجعه کرده و از آن‌ها مقداری چادر و پتو آن هم در مقداری کم دریافت کرده‌اند به طوریکه در این روستا در یک چادر بین سه تا ۵ خانوار زندگی می‌کنند.

متاسفانه بر خلاف رسیدگی مطلوب به زلزله زدگان شهر شنبه، بسیاری از روستاهای اطراف آن از دریافت کمک‌های امدادی دولت محروم بودند و بیشتر مایحتاج آن‌ها از سوی خویشاوندانشان که در سایر شهر‌ها همچون بوشهر، برازجان و خورموج بوده‌اند به دستشان رسیده است.

گله اصلی روستاییان که برخی مسئولان محلی نیز تلویحا به آن اشاره داشته‌اند اولویت دادن خدمت رسانی و امدادرسانی به شهر شنبه است به طوری که در همه روستای‌های اطراف شنبه علی رغم نیاز شدید، نه حمام و نه سرویس بهداشت صحرایی وجود ندارد و حتی کودکان ۵ تا ۶ ساله دچار اسهال شده‌اند و نیازمند دارو هستند.

با وجود وعده مسئولان در روستاهای آسیب دیده مبنی بر اینکه ظرف ۲۴ ساعت همه مشکلات حل خواهد شد اما تا زمان تنظیم این یادداشت (صبح جمعه ۲۳ فروردین ماه) تاکنون اتفاقی نیفتاده و بیشتر صحبت‌های مسئولان به مسابقه‌ای برای وعده دادن و صحبت کردن با مردم تبدیل شده است. برای نمونه ترافیک ماشین‌های دولتی که در روستا‌ها و شهر "شنبه" حضور یافته بودند به حدی بود که کار انتقال مجروحان در مسیر به سختی انجام می‌شد.

از سوی دیگر با وجود آنکه در ۲۴ ساعت اول وقوع حادثه زلزله امداد رسانی و پخش اقلام کمکی و مواد اولیه ضروری مناسب بود اما پس از آن عدم مدیریت درست در توزیع اقلام موجب شده است تا کسانی، خود را به جای خانواده‌های آسیب دیده از زلزله جا زده و از اقلام کمکی بهره‌مند شوند و این در حالی است که بسیاری از آسیب دیدگان از این کمک‌ها محروم بوده‌اند و این امر در حالی اتفاق که امدادگران بومی نسبت به آن هشدار داده بودند.

نمونه عینی آن اینکه نگارنده این یادداشت خود را زلزله زده معرفی کرده و توانسته دو سری کامل از وسایل امدادی شامل دو پتو، دو بسته کمپوت، دوبسته آب معدنی، فانوس و... به وی تحویل شد در حالی که هیچ گونه تلاشی برای بررسی صحت و سقم گفته‌های وی صورت نگرفت و این در حالی است که خودروهای شخصی بسیاری پر از بسته‌های کمک‌های هلال احمر مشاهده می‌شد که از محل وقوع حادثه دور می‌شدند و روی سقف آن‌ها حتی موکت‌های بسته بندی شده اهدایی هلال احر مشاهده می‌شد.

می‌توان گفت که بیش از نصف وسایل کمکی به کسانی تعلق گرفته است که نه اهل مناطق زلزله بودند و نه جزو آسیب دیدگان و به عبارتی مدیریت و برنامه ریزی خاصی برای توزیع بسته‌های ضروری پیش بینی نشده بود به طوری که پلیس مجبور شد برای جلوگیری از این اقدام در ایستگاه‌های خروجی از محل‌های حادثه پست‌های بازرسی برپا کند تا جلوی اقدام سود جویان گرفته شود.

با این وجود نباید امدادرسانی خوب و ستودنی و زحمات امدادگران هلال احمر و تلاش نیروهای ارتش، سپاه، نیروی انتظامی و بسیج را نادیده گرفت که الحق در خدمت رسانی سنگ تمام گذاشتند.

حضور به موقع امدادگران یکی از نکات مثبت بحث امدادرسانی به زلزله زدگان بوشهر است به طوری که اولین گروه امدادی ۲۵ دقیقه پس از وقوع حادثه خود را به محل رساندند و اقدامات امدادی آغاز شده که شایسته تقدیر است.

در این میان نباید از کمک‌های داوطلبان و پزشکان جوانی که بدون چشمداشت و تنها برای خدمت رسانی از راه‌های دور همچون تبریز خود را به بوشهر رسانده بودند چشم پوشید.

با وجود گذشت چهار روز از وقوع زلزله دشتی، اقلام بهداشتی، شوینده، لباس مخصوصا لباس زیر، شیر خشک، وسایل گرم کننده غذا از جمله کمبودهای زلزله زدگان است که در اولویت قرار دارند.