لطفا چند دقیقه ای از وقت ارزشمندتان را به خواندن این نوشته اختصاص دهید!

می دانم که یکی از برنامه­ های اصلی شما سامان دهی وضعیت اقتصادی کشور است. بسیاری مردم هم همین مطالبه را از شما دارند. امیدوارم در این کار موفق شوید، لیک این قلم می­خواهد از دغدغه دیگری با شما سخن بگوید.دغدغه ­ای که سخنگویانش کمتر با اهل سیاست حرف می زنند،شاید اهل سیاست هم کمتر خود را با آنها روبرو کنند. لطفا کمی در این دغدغه­­ درنگ کنید و آنگاه، تصمیم نهایی­ تان را بگیرید.

اگر تصمیم تان منفی بود، یعنی تصمیم گرفتید که در انتخابات پیش ­رو کاندید نشوید، برای کشور نگران نشوید! بدانید اگر شما هم نباشید،آقایِ وظیفه­ شناسِ دیگری پیدا می­شود تا ریاست دولت را برعهده گیرد و همان کارهای قبلی – کمی این­طرف­تر یا آن­طرف­تر- را انجام دهد. شما باید برنامه­ ی زندگی خودتان را داشته باشید. قرار است 4 و به احتمال قوی، 8 سال زندگی شما،به کار رئیس­ جمهوری سپری شود، بهتر نیست درباره عُمر اندک خود خساست به خرج دهید و چند ساعتی این تصمیم مهم را به عقب اندازید؟!

ما رئیس­ جمهوری می­خواهیم که اهل گفت و شنود باشد، با یک اخلاق بی نظیر و منصفانه در رویارویی با منتقدان، چه دلسوز و نرم خو، چه مغرض و تندخو.

راستش چه عرض کنم!؛ یک ریس جمهور خجالتی می خواهیم، بدین معنا که گاهی خجالت بکشد و حیا کند به کسی یا گروهی نیش و کنایه بزند.

رئیس جمهوری ترسو! کسی که از خدا، از انصاف، از وجدان عمومی مردم بترسد، بر حذر باشد که قضاوت­های سریع کند! حرف­های نسنجیده بزند. رئیس­ جمهوری که دستش در اینگونه موارد بلرزد، پایش از قدم زدن بایستد، قلبش به تپش بیفتد، احتیاط کند، مشورت کند، قضاوت­هایش را به تاخیر اندازد. بیشتر از دیگران خودش را، اطرافیانش را، متهم کند. بسیار با وقار و مودب و متواضع باشد و در هر اشتباه به راحتی از مردم پوزش بخواهد و در این کار، نگرانِ موجود سر در هوا و پا در زمینی بنام "جایگاه" یا " شان" ریاست جمهوری نباشد.

رئیس ­جمهوری می­خواهیم اهل مطالعه با بسیاری کتاب­های خوانده و نخوانده. کسی که به خوبی می فهمد ­تولید یک اثر فاخر علمی در ادبیات، فلسفه، شعر، موسیقی، داستان، سینما، علوم طبیعی و مهندسی چه زحمتی دارد. کسی که بتواند این زحمت­ها را با جان و دل درک کند، حتی اگر نتواند کار درخوری در پاسداشت این زحمت­ها، به انجام رساند. رئیس جمهوری که دغدغه مفاخر علمی کشور را بفمد و از آنان در طراحی نقشه­ ی مدیریت کشور کمک بخواهد.

ما رئیس جمهوری می خواهیم که بجز زبان فارسی آراسته و زیبایی که دارد، دست­کم یکی دو زبان خارجی را خوب بداند. طعم یک پژوهش ده ساله عمیق را، لااقل در یک موضوع چشیده باشد. دقیق حرف بزند و حرف زدن کار سخت زندگی­ اش باشد و این سختی گاهی در وسط حرف­ زدن، نفس­اش را بند بیاورد!

ما رئیس ­جمهوری می­خواهیم که درباره اسلام، ایران، منطقه، جهان، شیوه ایجاد تحولات اجتماعی، نسبت و نقش علوم با توسعه، عوامل موثر در تقویت وحدت ملی، آسیب­ های اجتماعی جامعه ایران، مواردی از قبیل: فقر کتابخوانی، مدرک­ گرایی و اُفتِ کیفیت آموزشی، طلاق، مشاجره­ های خیابانی، نقض حقوق شهروندی، دروغ و شایعه پراکنی، ریا و دغل کاری، بی برنامگی و پُرمدعایی، ... چیزهای درخوری بداند و ایده­ های سازنده و بکری در سر داشته باشد.

آقای رئیس جمهورِ آینده! سرتان را درد نیاورم! ما رئیس ­جمهوری می­خواهیم با لرزش دست، تپش قلب و لکنت زبان! ملامتم نکنید! ما چنین فرد بی دست و پایی می­خواهیم! رئیس جمهوری که دست اش را اسلام بسته باشد و قلبش را ... بماند!.

لطفا اگر این شرایط را در خود می بینید به خاطر خدا حتما کاندیدا شوید. به قول سعدی عزیز، ما یک حریرباف کارکشته میخواهیم!