دکتر سید موید علویان، با بیان اینکه ویروس هپاتیت C از جمله ویروس‌های تخریب‌ کننده بافت‌های کبدی است و از مشکلات مبتلابه جوامع در حال رشد محسوب می‌شود، عنوان کرد: ممکن است ویروس‌هایی وارد بدن شوند که نقش تخریب‌ کننده داشته باشند که از جمله مهم‌ترین آنها می‌توان به ویروس هپاتیت B و C اشاره کرد.

وی با بیان اینکه ویروس هپاتیت C طی سال‌های ۱۹۸۹-۹۰ کشف شد، عنوان کرد: پس از آن آزمایشاتی ابداع کردند که بتوان به کمک آنها شناسایی ویروس‌ها را ممکن کرد.

علویان ادامه داد: از سال ۱۳۷۵ نیز خون‌های اهدایی مردم در ایران مورد غربالگری قرار گرفت. درواقع همه خون‌هایی که مورد استفاده قرار می‌گرفتند، علاوه بر ویروس هپاتیت C، برای مواردی نظیر هپاتیت B و HIV و سیفیلیس نیز بررسی شده و اگر نتایج مثبت بود، خون دریافت شده از چرخه توزیع حذف می‌شد.

رییس شبکه هپاتیت کشور ضمن اعلام این خبر که ایران با شیوع نیم درصدی هپاتیت C پایین‌ترین میزان شیوع هپاتیت را در میان کشورهای منطقه داراست، عنوان کرد: پاکستان با شیوع بالای پنج درصد، افغانستان با شیوع بالای شش درصد، آذربایجان با شیوع بالای هفت درصد و عراق و کویت نیز با شیوع بالای چهار درصدی هپاتیت C مواجه هستند.

وی اضافه کرد: علت پایین بودن آمار هپاتیت C در ایران رعایت مسائل بهداشتی و سالم بودن خون‌های اهدایی است.

استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه وقتی ویروس هپاتیت C وارد بدن می‌شود ابتدا به صورت حاد و سپس به صورت مزمن باعث تخریب کبد می‌شود و ممکن است در مراحل مختلف منجر به بروز آسیب‌های شدید کبد از جمله سیروز کبدی شود، عنوان کرد: راه انتقال این ویروس قبل از سال ۱۳۷۵ از طریق تزریق خون بود، اما بعد از سال ۱۳۷۵ که خون‌ها از نظر هپاتیت C چک می‌شوند، دیگر انتقال از راه خون برای این ویروس متصور نیست و این ویروس از راه‌های دیگری منتقل می‌شود.

علویان با بیان اینکه از جمله راه‌های انتقال این بیماری، اعتیاد تزریقی است، عنوان کرد: زمانی که دو نفر از یک سرنگ مشترک استفاده می‌کنند، احتمال ابتلا به هپاتیت C در آنها بالا می‌رود. همچنین ممکن است مراجعه به دندانپزشکی که رعایت بهداشت را نکرده و از وسایل استریل استفاده نمی‌کند، باعث انتقال این ویروس در میان بیمارانش شود.

وی ادامه داد: استفاده از تیغ مشترک در میان افراد یک خانواده در آرایشگاه‌ها و حمام‌های عمومی نیز می‌تواند از جمله راه‌های مهم انتقال هپاتیت C باشد، اظهار کرد: درواقع وسیله مورد نظر باید با خون آلوده تماس پیدا کند و شخص بعدی که از این وسیله استفاده خواهد کرد، دچار این ویروس شود، به همین خاطر حجامت و خالکوبی غیربهداشتی نیز در ردیف راهکارهای انتقال ویروس هپاتیت C قرار می‌گیرند.

رییس شبکه هپاتیت کشور درباره افراد در معرض خطر ابتلا به این بیماری نیز توضیح داد: بیماران مبتلا به تالاسمی، هموفیلی و دیالیزی نیز در معرض ابتلا به هپاتیت C هستند. همچنین ممکن است افرادی که در جنگ تحمیلی مجروح شده بودند، در پی تزریق خون آلوده دچار هپاتیت C شده باشند.

علویان با بیان اینکه از سال ۷۵ تاکنون شاهد کاهش جدی آمار هپاتیت C در میان بیماران تالاسمی، هموفیلی و دیالیزی بوده‌ایم، گفت: برآورد کردیم ۴۰۰۰ بیمار هموفیلی در کشور آلوده به هپاتیت C باشند که خوشبختانه طی چند سال اخیر حدود ۳۰۰۰ نفر از آنها شناسایی شده و تحت درمان قرار گرفته‌اند که از جمله بزرگ‌ترین دستاوردهایی است که در تمام دنیا بی‌نظیر است.

وی در ادامه به اعلام آماری در رابطه با شیوع هپاتیت C در میان بیماران خاص پرداخت و گفت: شیوع هپاتیت C در تالاسمی از ۳۰ درصد به زیر ۱۵ درصد، در هموفیلی از بالای ۵۰ درصد به زیر ۲۰ درصد و در میان بیماران دیالیزی از بالای ۱۸ درصد به زیر ۲ درصد کاهش یافته است. بنابراین می‌توان گفت هپاتیت در میان بیماران خاص کنترل شده است.

رییس شبکه هپاتیت کشور نسبت به شیوع ۲۰ تا ۴۰ درصدی هپاتیت C در میان معتادان تزریقی هشدار داد و گفت: این افراد در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند، اما این در حالی است که شناسایی آنها و هزینه درمانشان به علت مشکلات ناشی از اعتیاد، بسیار بالاست و هنوز موفق نشده‌ایم شیوع این بیماری را در میان معتادان تزریقی تحت کنترل دربیاوریم.

وی افزود: البته برنامه‌های کاهش آسیب اعتیاد می‌تواند از انتشار بیشتر این بیماری جلوگیری کند.

علویان با تاکید بر اینکه امروز مهم‌ترین راه انتقال هپاتیت C در ایران تزریق مشترک در میان معتادان است، عنوان کرد: همسران و فرزندان افراد مبتلا به اعتیاد باید نکات بهداشتی را رعایت کنند و به هیچ وجه از وسایل شخصی این افراد در منزل استفاده نکنند.

استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه ویروس هپاتیت C می‌تواند مراحل مختلفی را طی کرده و از یک التهاب خفیف شروع و در نهایت به فیبروز کبدی و سپس سیروز کبدی بیانجامد، عنوان کرد: متاسفانه یکی از مشکلات بزرگ ما در هپاتیت C، بی‌علامت بودن آن است. ممکن است ویروس ۱۰ تا ۱۵ سال در بدن یک فرد زندگی کند، اما زمانی تظاهر کند که بیماری به مراحل پیشرفته‌اش رسیده باشد.