یک) آیا این به معنای بی توجهی به حقوق زنان است؟آیا انتظار داشتید وزیر کشور یا وزیر امور خارجه خانم باشد؟نه؟ روی وزارت بهداشت یا آموزش و پرورش حساب کرده بودید؟خوب اگر چنین میشد ، این وزیر بهداشت یا آموزش و پرورش مشخصن برای زنان چه کاری انجام میداد؟

دو)پست وزارت در اصل یک پست سیاسی است.مهم آن است که معاونتهای اجرایی و فنی و تخصصی یک وزارتخانه، تخصص مربوط را داشته باشند.

سه)خانم دستجردی مدتی وزیر بهداشت بود.چه زمان رسید( یا خواست) که به صورت ویژه برای مثلن دکترها یا پرستاران یا کارمندان زن ِ وزارتخانه زیر مجموعه اش کاری کند که یک وزیر مرد نمیکرد؟ سهم کارمندان زن دیگر وزارتخانه ها چه میشود؟

چهار) انبوه جشنواره های ویژه زنان را دیده ایم.اینها برای اصلاح نگاه های جنسیتی چه کرده اند؟

پنج)برخی معتقدند که حضور وزیران زن، تابوهای نادرست اجتماعی را می‌شکند. درست است؛ اما کافی نیست.آمار دقیقی ندارم که همین الان در اروپا و امریکا، چند وزیر زن در دولتها حضور دارد. اما میدانم که درصد قابل توجهی از رئیسان جمهور و نخست وزیران و نمایندگان مجلس ها، مرد هستند.نماینده های زن حال حاضر مجلس دقیقن چه طرحهایی را برای حقوق زنان ارایه داده اند؟ کدام نطق را در مجلس سراغ دارید که در این زمینه از سوی بانوان نماینده بیان شده باشد؟

شش) آوردن یکی دو وزیر زن ، به نظر من بیشتر وجه نمایشی و تبلیغی دارد. دولت باید مرکز یا معاونت امور زنانی داشته باشد ، جدی،قدرتمند و با بودجه معقول.مرکزی که اعتقاد کافی به حضور زن در اجتماع داشته باشد.مرکزی که به فعالیتهای مدنی زنان و وجود تشکلهای غیر دولتی باور داشته باشد و بکوشد، قانونمند، نفش آنان را جدیتر کند.مرکزی که بکوشد تابوها را کنار بزند و چنان فرهنگ سازی کند که نقش اجتماعی افراد بدون تفکیک جنسیتی تعیین شود.

هفت) به یاد بیاورید زمانی که بحث وزارت برخی زنان که مطرح شد، برخی از اهل قلم ، ازمیان جماعت روشنفکر چه شوخیهایی کردند با این مساله.حرف و گفتها در جمعهای خصوصی که جای خود دارد.