جناب ظريف« پليس بد» را از دست ندهيد

جوان آنلاین: معروف است كه در جريان مذاكرات الحاق برزيل به سازمان جهاني تجارت(WTO)، مقام‌هاي برزيلي مخالفان مذاكرات الحاق يا همان مخالفان جهاني شدن را براي مخالفت بيشتر با همان مذاكراتي كه در حال انجام آن بودند و از آن حمايت مي‌كردند، تحريك مي‌كردند كه به خيابان‌ها بيايند و مخالفت خودشان را ابراز كنند. اين براي دولت برزيل ابزاري بود براي اينكه پاي ميز مذاكره، امتياز‌هاي بيشتري از طرف مقابل دريافت كند. اين رفتار در ادبيات رايج سياست بين‌الملل، به بازي يا قاعده « پليس خوب، پليس بد» معروف است. امريكايي‌ها هم در دور جديد مذاكرات هسته‌اي با ايران تا حدي، همين بازي را دنبال مي‌كنند، يعني اينكه از يك طرف پاي ميز مذاكره، تعامل و امكان كاهش يا حتي لغو تحريم‌ها را غير محتمل نمي‌دانند ولي از سوي ديگر، كنگره جمهوري خواه را به تهديد براي تصويب لايحه تحريمي بيشتر تحريك مي‌كنند. اينجا، كاخ سفيد نقش پليس خوب را ايفا مي‌كند و كنگره امريكا نقش پليس بد را.

طبيعي است كه اينگونه تأكيد مكرر بر محرمانه بودن محتواي مذاكرات، حساسيت‌هاي زيادي را به دنبال خواهد آورد و سؤال‌هاي زيادي در پي آن خواهد آمد؛ واقعا چه اصراري است كه مدام گفته شود محتواي مذاكرات محرمانه است و تا رسيدن به نتيجه مطلوب محرمانه خواهد ماند. مگر تاكنون محتواي مذاكرات قبلي محرمانه نبوده؟ و اصلا مگر مذاكرات نبايد در فضاي محرمانه برگزار شود؟ اگر غير از اين باشد كه ديگر مذاكره معنايي ندارد. اساس ( بيشتر) مذاكرات بر محرمانه بودن محتواي آن‌ها است و همگان مي‌دانند كه زماني كه مذاكرات به نتيجه مطلوب رسيد يا در صورت شكست، در هر صورت، محتواي مذاكرات به اطلاع عموم مي‌رسد. در مذاكرات قبلي نيز اصل بر همين موضوع بود و زماني محتواي مذاكرات به اطلاع عموم رسيد كه نتيجه مذاكرات از نظر طرف‌هاي مذاكره مشخص شد. در اين دور جديد از گفت‌وگوهاي ايران و 1+5 نيز طبيعي است كه تا زماني كه از نظر طرفين مذاكره كننده، هنوز مذاكرات به نتيجه خاصي (مثبت يا منفي) نرسيده است، محتواي آن مخفي باشد. پس نيازي نيست كه مدام گفته شود محتواي مذاكرات محرمانه است و با اين كار اذهان عمومي را تحريك كرد. آيا واقعا نيازي به اين بود كه ‌سري كه درد نمي‌كند، دستمال ببندند؟